15 dec 2018
Aan het eind van mijn vorige blogje was het nog maar 80 zeemijlen naar de finish. Dat is nog niet eens de afstand van Ijmuiden naar Lowestoft. Piece of cake dus, maar prijs de dag niet voor het avond is.

We hebben 20-24 knopen wind en voeren het derde rif. Ik kan je vertellen dat dat serieuze riffen zijn en dat er dan niet veel zeil meer blijft staan. Dat heeft alles te maken met de seastate die onveranderd rough is. Dat wil zeggen golven van een meter of drie, maar enkele malen per uur komt er een soort freak wave achter ons aan van een meter of 4 a 5, met ook nog eens zo’n fraaie breker op de top. Impressive, maar je raakt er mee vertrouwd. Wel gooit zo’n golf het schip aardig van he rechte pad. Oftewel we maken een behoorlijke slinger. Allemaal niet gevaarlijk, maar wel heel vermoeiend.  Omdat  we geen genua pool hebben, moeten we ook een grotere hoek maken om af te kruisen. Ook niet erg, maar dat maakt de hoek met die golven ongunstiger. Resultaat : best wel vermoeiend, maar dat mag de  pret niet drukken. We zijn er bijna, Verwachtte aankomsttijd een uur of 11 in het donker, maar omdat er nog een halve maan staat belooft dat een prachtige aanloop op de baai van st Anne te worden

Helaas. zo simpel is het  niet. Zoals gezegd krijgen we deze trip niet kado. Op een mijl of 2 van de baai wordt er op de romp geklopt.. Uhh??  Wie daar???  Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen?  Blijkt het balletje van een vissersboei te zijn die we opgepikt hebben. Uiteraard niet met de kiel,  want dat zou te makkelijk zijn. Nee, die hangt nu aan de schroef $^&^%$@$#!!  (Excusez le mot)  Now what??  Enfin, we kunnen dit van ons afschudden en we zijn in staat de prachtige aanloop naar de ankerplek te voltooien. Saved by the bell. Rond 23:00 uur liggen voor anker. De overtocht heeft 19 dagen en 10 uur gekost..   2800 zeemijlen.. Een echte prestatie om trots op te zijn!

Laat de kalender inmiddels doorgetikt te zijn naar 16 december... Dat is mijn verjaardag. Ook dat moet natuurlijk op gepaste wijze nat gemaakt worden. Flessen Rioja staan zomaar op tafel, en dat alle na 20 dagen zonder alcohol. Kan je nagaan wat er dan gebeurt, maar we hebben het verdient. We dampen na in de kuip en genieten van het moment in al zijn facetten terwijl we voor de zoveelste keer genieten van de prachtige sterrenhemel boven ons.  What a life..Wat een ervaring!  De volgende ochtend eerst een frisse duik in het water en dan de familie bellen.   Ohhh wat fijn die stemmen weer te horen. Dan roept de plicht weer. Hoe zit het met het touw in de schroef?  En ja hoor, daar zit een aardige klus. Cees en Jacco duiken in het water, gewapend met een gemodificeerde pikhaak met broodmes. De schroef wordt helemaal vrij gemaakt en we zijn weer klaar voor nieuwe avonturen. Never a dull moment  Rest on s nu om na te genieten van deze geweldige prestatie en een dag of 5 te genieten van de tropische verrassing van alles wat Martinique te bieden heeft

Vrijdag 14 dec 2018
Gisteren ochtend zaten we mentaal in een klein lagedruk gebiedje, maar dat is diezelfde middag geheel omgeslagen in een stevig hogedruk gebied. Dat komt met name doordat de seastate sterk verbeterd is van rough naar moderate.  Dat geeft heel veel meer rust in de boot en maakt sturen echt veel makkelijker. Om 4 uur zaten we weer aan onze traditionele ‘borrel’. We hadden het over voorraden voedsel en water een ook natuurlijk de diesel. We begonnen met 660 liter water en 480 liter diesel. Dat water zit midscheeps en is goeddeels op, maar van de diesel die in het achterschip zit hebben we niet meer dan 35 liter verbruikt (stroomdraaien) .  Wij zitten nu in de kuip, direct boven de diesel. Alle gewicht in het achterschip. Daarmee moet het schip wat vreemd achterover in het water liggen. Daar worden we vast niet sneller van. Daarnaast varen we geregeld door ‘mijnenvelden’ van Sarggasso wier. Blijft zo lekker aan de kiel en het roer hangen, maar gelukkig is het niet erg stevig, dus een paar minuten later zijn we het weer kwijt en de Westwind ploegt onvermoeibaar met een dikke 6 knopen door de golven.  Wind is iets geruimd en is heel erg stabiel 18 tot 20 kts. Nu  nog maar 215 mijlen. Dat betekent dat we rond middernacht van 15 op 16 december denken te arriveren. Dat wil nog niet zeggen dat we direct voet aan wal kunnen zetten omdat in de nacht aanleggen in de marina waarschijnlijk geen optie is. Mogelijk ankeren bij St Anne of anders brutaal zijn en gokken dat we aan de dieselsteiger kunnen gaan liggen. Moeten we nog besluiten. Eerst nog een stukkie varen. Cheers Ivo

donderdag 13 december 2018 Nog 3 nachtjes slapen, 370 mijl en we zijn er.
Dat kan je zowel als veel, alsook als weinig zien. Het is maar hoe je het bekijkt. Nou is drie nachtjes wel een beetje een overstatement, want naast de gewone wachten geeft moeder natuur ons niet veel rust. Zo moest afgelopen nacht weer alle hens aan dek om een onverwacht rif te steken. Seastate blijft onveranderd best wel rough, waardoor bewegen op en in het schip niet vanzelf gaat. Vermoeidheid begint heel langzaam en bijna ongemerkt binnen te sluipen. Part of de game natuurlijk. De marathon en de elfstedentocht kennen ook wel zo iets, maar dat is een andere orde. Het laatste stuk.....

Inmiddels begint het wat ‘drukker’ te worden om ons heen. We zien vaker Tropical Birds en grotere vogels (Jan van Gent?)  Ook op de AIS zien we nu vaker vrachtschepen, al is dat nog steeds heel erg mondjesmaat. Zojuist zowaar een zeilschip. Dat blijkt de Buen Vino Tinto te zijn, maar wel met een Nederlandse MMSI registratie. Even later zien we meer details op de AIS:  Het een een jacht van 26 bij 5 meter..... Ik vroeg me af of de borrel- en coctailglazen bij hun gewoon op tafel blijven staan, of dat de seastate bij hun ook echt ‘binnenkomt’  CPA is 3,5 mijl. Dan verwacht je die goed te kunnen zien, maar veel meer dan wat zeil in de verte zien we niet. Dat benadrukt nog eens de weidsheid van de Oceaan en dat is natuurlijk waarom je zelden iemand ziet. We zijn (Peter) zijn gestopt met vissen.  ALWEER dorade??  Het moet niet gekker worden. Inmiddels is het 9 uur aan boord en begint de zon al aardig te branden. Een nieuwe prachtige dag is aangebroken. Cheers,  Ivo

Woensdag 12 december 2019 Positie ? Nog 499 zm te gaan
Gisteren hadden we een soort van Hoera gevoel, we zijn er bijna. Dat kwam met name omdat er nog maar één recht voordewinds rak op programma stond en de Westwind liep als een speer. De scherpte van het golvenpatroon was wel min of meer verdwenen, maar toch niet helemaal. In de nacht zakte de wind naar 15 knopen om vervolgens onder een volstrekt onverwachte bui naar 28 kts te pieken. Toen ook die voorbij was bleef er niet veel meer over dan heel veel klotsen en rollen. Dat gaat vast beter worden naarmate de dag vordert en de zee rustiger wordt. Nog 499 mijl te gaan. Er is ruim voldoende supplies aan bood, maar die nemen gestaag af en we moeten creatief omgaan met wat er is. Het beloofd toch weer een geweldige dag te worden. Temp rond de 28 a 29 graden, Half bewolkt. Boekje lezen en wat sturen. Zal maar niet vragen hoe dat bij jullie is. Sinterklaas hebben we natuurlijk volledig gemist, en het omgeving is ook niet echt inspirerend om aan Kerstmis, Kerstbomen, ballen, rendieren en sneeuw te denken. Tja, het zal een shock worden als we terug komen. Nog een dag of 4 en we zitten aan grote pullen blond schuimend koud bier.... Dream on..
Greets   Ivo

 Dinsdag 11 dec 2019 Positie 14 47 N   49 51 West. Nog maar 641 mijl te gaan
Gisteren zag alles er weer geweldig uit. Mooie zon, soepele wind van 20 kts. Op de plot zien we een bijna rechte lijn ontstaan. Dat suggereert een kaarsrechte koers. Dat is maar ten dele waar. De golven blijven meer dan 3 meter hoog, met uitschieters naar een kleine 5 meter. Op de voordewindse koers resulteert het erin dat  je van tijd tot tijd met een aardige slinger weggezet wordt. onrustig, maar prima.  Intussen begon ik mij wat ongemakkelijk te voelen over de navigatie. We hadden al 5 dagen helemaal niemand gezien. Klopt onze GPS positie wel? Het gegist bestek zegt  van JA.  Ook de Noonshots met de sextant bevestigen heel precies onze lattitude. Moet OK zijn. Eindelijk zien we een zeilschip op de AIS verschijnen. Een catamaran met de naam ‘In Tune’ Tijd voor een praatje. Het schip heeft een onbekend MMSI nummer,Het blijkt een ARC deelnemer met Australische scheepsregistratie.  Zelf een Nederlands sprekend vrouw met een licht Portugees accent. Bij hun ook alles OK, maar ze hebben  bij het vissen hun enige lure verspeeld. Geen meterlange Dorades dus.  Maar ja, dit soort boten hebben vaak een volle vriezer,  ...  Is te overleven. De nacht is weer prachtig en rustig. Heldere hemel, miljoenen sterren en heel wat vallende sterren. Één daarvan spande echt de kroon. Heel helder, lange staart en wel 5 sec lang zichtbaar.  Fascinerend. Vanochtend wordt de zonsopgang zoals gewoonlijk weer vergezeld met een glashelder beeld van Venus. Nu ben ik doende met astronavigatie op de zon, maar sterren is een brug te ver. Maar toch..  Een uitdaging. Het is echt stoeien om Venus op de juiste plek in de spiegels van de sextant te krijgen op dit hobbelpaard, maar het lukt!!.. Victory ....
Als ik dit schrijf is het inmiddels al weer 10 uur (time flies if you’re having fun) en we zijn net gegijpt. We liggen nu op koers voor de straat tussen st Lucia en Martinique.We gaan als de klappers. Stroom mee en mogelijk wordt die nog wat sterker als de Equatorial Equator Current versterkt wordt door de Guiana Current....  Die zou zo maar op kunnen lopen tot 1,5 knopen..  Fingers crossed.
Ivo

Maandag 10 december, Positie 16 04 N  047 54 W,  Nog 758 mijlen te gaan
Gisteren een uitstekende dag zeilen gehad. Mooi zonnetje en best wel stevige wind. Na het avondeten reven naar het derde rif, weer anticiperend voor de squalls. Rond 20 uur diende de eerste zich al weer aan. Deze was relatief mild. Dan popt een nieuwe op op de radar. Deze kunnen we grotendeels ontwijken met wat koerswijziging. En dan komt het goeie nieuws... Geen squall meer te zien. Bijna te mooi om waar te zijn, maar toch. Het einde van een front met squalls lijkt vooralsnog daar.  Op naar een mooie zeildag waarin we best mooie voorgang maken. Intussen is de eerste 300 l watertank tank leeg en zitten we nu op de tweede tank van 200 liter. Dat moeten we dus met enige reserve halen. (daarnaast hebben we ook nog zo’n 100 liter flessenwater) Dat kan alleen als je zoet water uitsluitend gebruikt voor consumptie. Afwassen in zeewater en douchen op het achterdek met emmers zeewater. Zeker geen straf in dit klimaat. Diesel hebben we plenty. We draaien 1 a 1,5 uur per dag voor de stroom (hoofdzakelijk koelkast) maar dat is dan ook alles. In het begin 3 uur de motor nodig gehad om bij Las Palmas weg te komen, maar daarna niet meer. Het grote aftellen is begonnen. Als ik dit schrijf hebben we nog een DTW van 759 mijlen. Dus zo’n dag of zes varen . Voor ons is dat niet veel meer, maar ook dat is een relatief begrip.  Huidige strategie is om over stuurboord iets naar het zuiden af te kruisen (voor de wind) om vervolgens de draaiende oceaan stroming (0,5 tot 1,5 knopen stroming) optimaal te kunnen benutten. All well

Zondag 9 dec 2018 12:01 uur, Pos 17 26 N   45 34 West, Nog 902 mijl te gaan.
Alles was zo rustig gisteren. Eigenlijk niet veel te melden. Helaas had de nacht en vroege ochtend andere plannen. Geregeld squalls. Wat minder actief in windsterkte, maar meer water en stevige winddraaiingen. Wel goed te monitoren met de radar, maar daarmee kan je ze niet wegtoveren. Vermoeiend en daardoor ook  geen grote prestaties in afstand, maar veiligheid voor alles.  Inmiddels is het nog 900 mijl naar ons waypoint en beginnen we soort van gedachtes te vormen over hoe we Martinique aan zullen lopen. Gaan we eerst naar Le Marin (kan niet bij nacht) of kiezen we voor een fraaie ankerplek bij een dorpje om per dingy aan wal te gaan?   Luxe probleem zou ik zeggen, maar wel leuk om het over te hebben.  Groet Ivo

zaterdag 8 dec 2018 12:51, Pos  17 10 N  43 31 W Distance to go 1017 NM,
De eerste gedachte als je dit soort trips maakt is dat elke dag min of meer hetzelfde is. Zeker als je in de passaat wind zit en nog ’maar’ zo’n 1000 mijl te gaan hebt.  de term ‘hetzelfde’ is natuurlijk een relatief begrip, maar zo ervaren wij het hier in ieder geval niet. Gistermiddag was het kalm weer. 10 knopen en alles zag er zeer stabiel uit.  Tijd om de gennaker eens te luchten. Best wel iets om zorgvuldig mee om te gaan want deze meet 140 vierkante meter. Zo gezegd zo gedaan. Stond als een huis en het was genieten. Alleen de koers was niet helemaal wat we zouden willen, but who cares? Een klein uurtje later begon de wind weer iets op te pikken. Tijd om het monster weer binnen te brengen. Flinke klus maar teamwork made the difference. Nadat we onze tweede portie Dorade genuttigd hadden valt de schemering. Alles ziet er zeer stabiel uit. Zouden we nog squalls krijgen vannacht?  Het ziet er niet naar uit, maar we zetten toch het derde rif en halen de boom uit de genua. Er gebeurt dus niets, tot ongeveer 05:30 uur.  Een stevige squall met veel regen. Maar we waren voorbereid, dus een kwartier later weer rust in de tent...  06:30 zie ik weer een verdachte wolk direct achter ons opdoemen. Een radarcheck bevestigt de tweede squall. Stukje opsturen en de genua inrollen. Nu loopt die mooi onder ons door. Alles under contol.  De zon staat nu weer een flink stuk boven de horizon en het belooft weer een prachtige dag te worden. Cheers  Ivo

Het is nu vrijdag 7 dec 2018, 9 uur lokale tijd. Positie 17 10 N   41 03 W 1157 NM to go
Gisteren leek het just another day in pardise te worden, maar dat veranderde met de vangst van een echte, grote Dorade van bijna een meter lang. De vishengel moest er diep voor buigen. Al snel halen we de snelheid uit de boot om het binnenhalen mogelijk te maken. Het moeilijkste is dan nog om zo’n grote vis aan boord te krijgen. Een vishaak hebben we niet en ook een visnet (als die al groot genoeg zou zijn) ook niet. Na een stevig gevecht en een touw om de staart ligt de vis uiteindelijk op het achterdek. Impressive! Na schoonmaken (Peter is onze vis-hero) blijkt het ruim voldoende voor drie maal 5 volwassen porties te zijn. Uiteraard direct op het menu. Verrukkelijk. Dan valt de avond en maken we ons klaar voor de nacht. We reven defensief naar 2 reven en maken het ons gemakkelijk. Dat duurde niet lang. Zomaar tamelijk onverwachts kregen we te maken met een squall. Een kortdurende plaatselijke uitbarsting van veel wind (30 kts), regen (niet altijd) en een winddraaing van zo’n 40 graden. All hens on deck!  Het is pikdonker maar de Petzl hoofdlampjes zijn perfect. Met echt teamwork wordt in no time het derde rif gezet en keert de rust terug. Nou ja, even later is er niet veel meer dan 14 knopen wind over en doen niet veel meer dan 3,5 knopen door het water, maar uit veiligheid laten we het zo. En inderdaad. We kregen er nog twee achteraan, maar die verliepen natuurlijk zeer rustig en controlled.  We zijn dus gewaarschuwd. We letten er scherp op en verifiëren met de radar. Daar kan je deze dingen namelijk perfect op zien. Daarmee kan een squall soms omzeild worden, maar dat is niet altijd een optie. Nu een bakje koffie, eitje op versgebakken brood en we zijn weer klaar for another day in paradise.

Donderdag 6 december 2018 Pos 17 34.4 N   38 34.2 W  Triplog 1489 NM
Gisteren hebben we rond 4 uur op geweldige wijze het passeren van de 1400 NM gevierd. Met een rooie Rioja. De zon stond laag en het moreel is onverstoorbaar hoog. Nu we de tweede helft aangebroken hebben wanen we ons soort van in Paradise. Ondanks alle ongemakken, nachtwachten, droge boot en ga zo maar verder., genieten we. Elke dag weer. Kort vóór de celebration heeft Rien zijn eerste echte mooie warme verrukkelijke brood gepresenteerd. Kort erna kwam een school dolfijnen ons begroeten. Wat wil je nog meer. Natuurlijk, ook in paradise zwerven ook mosquito’s, stekebeestjes en zandvlooien maar we zullen zien. We kunnen ze aan. Ondertussen werk ik op geschikte momenten even aan mijn “core stabilty” Een paar minute ‘planken’ of een vrijstaande quad.  Dat laatste is een uitdaging op dit schommelende hobbelpaard, maar ik word er steeds beter in. Op die manier hoop ik de astronautenbeentes aan het eind van de overtocht een beetje te beperken. Momentje voor jezelf op het voordek zit er (nog) niet in, maar je weet nooit. Straks nog even een nieuwe GRIB file binnenhalen voor de weer analyses. Intussen zien we een DTW (Distance to waypoint) van 1290 mijl. Zoals we nu gewend zijn van de Westwind.. die ploegt onverstoorbaar verder. Groeten,  Ivo

Dinsdag 4 december Positie 18 01 Noord    33 43 West  Triplog 1222 NM   1580 NM to go.
Na het gezellige praatje met de Brit gisteren leek het er even op dat de zee weer leeg was en we dat niets meer zien. Eigenlijk is dat ook zo, maar nu had de zee een verassing voor ons in de vorm van 2 (ja, twee) prachtige Dorades. Eerst een wat kleinere van zo’n 40 cm, en kort daarna nog een van laten we zeggen van 65 cm (haha geen visserslatijn hoor). Verrukkelijk afwisseling in ons toch wel zeer beperkte avondeten. De continuing story van het broodbakken heeft nog geen oplossing geboden. Ook niet met het pak ’Hollandse’ bloem dat we gevonden hebben en dat er zeer veelbelovend uit zag. Maar toch. We krijgen het voor elkaar prachtige pannenkoeken te bakken. Ook daar kan je heel wat moois van maken. Terwijl ik dit schrijf, blijft het schip onvermoeibaar doorploegen met een vaart van 6 a 7 of 8  knopen. De golven die we eerder zagen zijn nog net zo hoog maar nu in een hele lange oceaandeining. Prachtig! Met een graad of 27 overdag is dat geen straf. Uit tactische overweging zijn we langzaam gezakt naar de 18e breedtegraad en varen nu vrijwel in een rechte lijn naar ons doel. Tenminste, dat is het plan. De gribfiles geven een heel stabiel weerbeeld met noordoosten wind van 15 tot 20 kts. Klassiek voor de passaat winden. Morgen zijn we halverwege. Dat gaan we natuurlijk vieren met een voorzichtig flesje wijn. Dan is het alleen nog maar aftellen.  Momenteel liggen we 100 NM vóór op het aankomstschema van 16 december.  Dat zou wel heel snel zijn, maar dat is het streven.  Wordt het misschien toch nog een écht biertje op de kade ter eren van mijn verjaardag. We zullen zien. Cheers Ivo

maandag 3 december 2018
Ik zit nu in de wacht van 01 tot 03 uur. Ach, je raakt er aan gewend. Je neemt een soort van dagritme aan. Het is weer pikdonker. Zoals verwacht neemt de wind af en lopen we rond de 6 knopen. Toch hebben we in de laatste 12 uur 71 mijl afgelegd. Wind rustig boot rustig. Dat is dus slaap inhalen... In coma....De lucht is helder en zo ook mijn gedachten. En dat om deze tijd. Vreemd.  De Grote Beer (steelpannetje) staat hier soort van op z’n kop. We hebben nog niet echt uit kunnen werken hoe dat kan, maar er zal vast een mooie verklaring voor te vinden zijn. De zee is leeg. Niemand te zien. Zelfs niet op de AIS die toch een bereik van 30 NM heeft. Dat voelt best eenzaam, zeker als de Satelliet communicatie niet doet wat het moet doen, maar gelukkig is dat ook weer gefixed.  Brood bakken lukt nog niet erg, maar we blijven experimenteren. De Bloem lijkt niet helemaal wat we in Nederland gewend zijn. Alternatief is pannenkoeken bakken en dat is natuurlijk een prima alternatief.  Grappig is het te zien dat het leven ook doorgaat ZONDER nieuws, Whatsapp, beursberichten, email (nou ja). Zelfs zonder alcohol. En weet je? Het is prima.  Inmiddels is het 9 uur in de ochtend en we kruisen zowaar een Brit die deelneemt aan de ARC. De “Supertaff”  Een Koopmans van 14 meter. Dat is dus het vijfde schip dat we ingehaald hebben. Natuurlijk even een praatje pot over de marifoon. Misschien toch niet zo alleen op deze grote plas?  Vannacht de 30 graden longitude gepasseerd, dus een nieuwe tijdzone.. We komen er wel. Wordt vervolgd. Positie 18 31 graden Noord,  30 26 West.  Koers nu 228 maar die verleggen we over een uur naar 265 graden.  Groeten  Ivo

zondag 2 december 2018,  Pos 19 59 Noord    028 25 West. 1889 Miles to go.
Het leek wel oorlog vannacht. De golfhoogte ligt zo rond de 3 meter, met uitschieters naar 4 meter. Met onze koers leverde dat een levendig beeld op van rollen en af en toe wat slingeren. In je kooi lig je dan heen en weer te schuiven en te stuiteren, terwijl de inhoud van alle kastjes uitdrukkelijk van zich laten horen. Tel daarbij op dat het een nacht is zonder maan. Dan is het zwart... Inktzwart...  De horizon is dan niet of nauwelijks te onderscheiden. Spooky, maar zelfs dat went snel.  En de westwind?  Die stoomt gemoedelijk verder met een vaart van zo’n 7 knopen. Is dat erg?  Nou nee. Je slaapt wat minder maar dat kan je later wel weer inhalen. Ondertussen zitten we nu vrijwel op een derde van de totale afstand en blijven we heel mooie dag-afstanden scoren.  Zojuist de laatste weerkaarten opgehaald en het ziet er voor ons allemaal heel mooi uit. Vandaag nog over stuurboord afkruisen. Morgen met het krimpen van de wind gooien we het over de andere boeg. Zo komen we er wel. Tot op heden 4 andere zeilschepen gezien op de electronica, maar op zee zien we niet meer dan een heel zwak navigatielichtje (Als we al wat zien) Het vissen zal met deze snelheden nog even niet gaan. Het eerste echt lekkere brood is gisteren gebakken dus dat biedt perspectief.  Straks nog even een lekkere zoutwaterdouche en we zijn helemaal klaar voor de volgende ronde. groeten Ivo

1 december/5e dag
Vandaag de 2000 mijl te gaan grens gepasseerd. Het triplog geeft 787 mijl aan, de afstand Las Palmas - Martinique is 2787 mijl. Dus een eenvoudige rekensom leert ons dat we daarna minder dan 2000 mijl te gaan hebben. Met 24-uurs afstanden van 137, 165, 170, 156 en nogmaals 156 mijl zijn we super blij, ruim voor op schema dat ons in 20 dagen in Martinique moet brengen. Minder goed nieuws van het broodbak front. Gisteren zag het brood er redelijk uit, maar na afkoelen en aansnijden bleek het binnenste gedeelte niet doorbakken te zijn. Dat Spaanse deeg lijkt toch wat anders te werken dan het Hollandse deeg waar thuis mee geoefend is. De vorige bemanning had een kant en klaar broodbak pakket achtergelaten, dit geprobeerd en dat komt prachtig uit de oven en zal zeker geweldig smaken. 4 Uur ‘s middags hebben we altijd Happy Hour met alcohol vrij bier en pinda’s of chips. Iedereen wordt dan geacht uit zijn kooi te komen en Jodokus (de stuurautomaat) neemt het werk van de stuurman over en kunnen we van alles en nog wat bespreken: wachtschema voor de komende nacht, wat eten we vanavond, en wat verder ter tafel komt. Vandaag gaan we zeker het brood proeven.  Vanochtend gegijpt van 270 graden naar 225 graden, om toch wat meer naar het zuiden te gaan. We willen zuidelijker komen dan 20 gaden noorderbreedte omdat ten noorden van die lijn weinig wind voorspelt wordt. Waarschijnlijk morgen weer terug op westelijke koers.

Zaterdag 24 november. We verzamelen bij de Westwind:  Jacco, Cees, Rien, Peter en de schipper Ivo
Laat dag, dus eerst maar een paar biertjes en een hapje eten. De volgende dag komt de haven tot leven. Het is het vertrek van de ARC. Onder begeleiding van de nodige muziek, een hoop publiek en het nodige blazen van de misthoorns voert men uit.  Kippenvel.  Voelt wel wat raar, om dan nog even achter te blijven maar wel genieten. De volgende uitdaging is de bevoorrading. Karren vol, en waar laat je het?? Gestructureerd en gedocumenteerd verstouwen. Rien zwaait hier de scepter, maar het is teamwork. Maandag is het zo ver.... Nog even tanken en we steken van wal..... Alleen, de diesel is op bij de pomp.Tankwagen onderweg.. Kost een uur, maar dan heb je ook wat. Buitengaats is er weinig wind, maar na 3 uur op de motor brandt het los.  20 –25 kts wind.  We vliegen met ruim 7 knopen over het water. Eerst richting Cabo Verde, langs de kust van de Westelijke Sahara. Daar zit de meeste wind. Bij 42 graden N verleggen we naar een koers van 255 graden. Op zoek naar de passaat winden. We maken dagen van 160 tot 170 mijl. Nu is het rond de middag van 30 nov en hebben 631 mijl op de teller staan. We lopen wat te hard om vissen te kunnen vangen, maar dat komt ongetwijfeld later. Stemming is helemaal geweldig. Vandaag wordt voor het eerst ook brood gebakken..... Kortom, de vaart zit er in en de stemming is opperbest. Op vrijdag 30 november is de  Pos 21 58 Noord,   24 03 West. 2145 NM te gaan.Wordt vervolgd.

Lees meer

Blog 6 ontvangen op maandag 4 juni om 06:38u.- De aankomst
14.5 dag, prima score. We zijn aangekomen in Horta, 3 uur ‘s nachts lokale tijd. Het befaamde café Peter Sport laat nog even op zich wachten. In de kajuit alvast een welverdiend ankerbiertje waar tussen Bermuda en de Azoren al vaker naar uit gekeken is. We blikken terug, moe maar voldaan. Wat een tocht, een oceaan met vele gezichten. Met een glimlach kijk ik terug op de eerste halve mijl. Terwijl ik beneden Bermuda Radio oproep voor toestemming om het eiland definitief te verlaten heeft de enthousiaste bemanning koers gezet naar het Westen, waarschijnlijk voor een korte afscheidsgroet. Na 200 meter keren we en kiezen vervolgens het ruime sop, noordwaarts. Bermuda zakt gestaag achter de horizon. De eerste dagen zijn we op zoek naar wind. Genoeg en uit een gunstige hoek. Veel wind volgt, wel uit de juiste hoek. Als de windmeter na een heftige nacht een paar keer boven de 40 klokt, gunnen we onszelf en de boot een beetje rust. We strijken het dubbelgereefd grootzeil. Een pittige onderneming met een swell van 7+ meter en forse wind. De bemanning klaart de klus alsof we al jaren samen werken, chapeau! Voor top ten takel (zonder zeilen) varen we al 5 knopen en het verder op een deels ingerolde genua blijkt een verstandig besluit.  De adempauze van een dag geeft ruimte voor voorbereidingen op een tweede sessie met veel wind waar we goed gebruik van maken. Het schiet lekker op zo.

De laatste paar dagen varieert de wind tussen 15 en 25 knopen, mooi ruim binnenvallend. We worden overspoeld door dolfijnenshows, minstens en paar per dag op willekeurige momenten. Ik snap dat er daarom niet gevist kan worden, ook met de golven natuurlijk niet. Herman leest voor uit het boek van Mark Slats: “sinds hij op de Atlantische Oceaan zit heeft hij geen vis meer gevangen”. Heeft Frank zijn lotgenoot gevonden?   Frank en ik zijn in ieder geval de enigen aan boord die een walvis hebben gespot. Gonny is tot de allerlaatste dolfinariumshow uitbundig enthousiast. De heren hebben de kunstjes  intussen wel gezien. Herman wist ons de hele tocht te triggeren met groepen vogels: we stonden dan te turen naar een “walvis” die zich wat mij betreft goed schuil hield. In de laatste nachtwachten licht de zee op en kun je uren om je heen kijken naar de vele vlakken zeevonk. De Atlantic blijft wonderbaarlijk. Toen de ETA duidelijker leek te worden, werden al snel plannen gemaakt voor Faïal. Peter Sport stond uiteraard al voor aanvang van de reis op het programma. Op de vraag of men dinsdag misschien nog een tochtje wilde zeilen, viel een lange stilte. Dat pakken ze hopelijk later dit seizoen weer op… Ik ga ons avond diner wel missen, gezellig in de kuip met elke dag een heerlijke maaltijd. Gelukkig hebben we de video’s nog. Op ons terras met uitzicht op zee, zoals Gonny het steevast noemde. Klinkt lekker luxe, net als onze dagelijkse ‘borrelsessie’: rond een uurtje of 4/5 boordtijd met Franse kazen en Italiaanse worst en een ijskoud …. colaatje. We keuvelden wat over koetjes en kalfjes en bespraken het wachtschema voor de volgende nacht. Man, man, man, wat waren we uit hè ;) Ik wil Gonny, Frank en Herman bedanken voor een fantastische tocht en een onvergetelijke +- 1900 zeemijlen. Herman voor zijn realistische blik, het meedenken bij keuzemomenten en het vertrouwd aflossen van mij in zwaardere omstandigheden. Gonny voor haar stoere avonturiersmentaliteit, haar leergierigheid en de verbazingwekkend culinaire producties uit een beperkte kombuis. Frank voor zijn enthousiasme gedurende de hele tocht, geweldige gevoel voor humor, doorzettingsvermogen en voor zijn rol als afdeling technische dienst. Ik kijk met trots terug op deze tocht met dit super team!
Groet, Hans

Blog 5 ontvangen donderdag 30 mei om 17:35 uur  "Een ware detox en dat werkt louterend"

Het is donderdag 30 mei 1200 uur boordtijd en bijna een week verder na mijn vorige blog. We hebben de vaart er goed in en zijn ruim over de helft.
Alles draait lekker aan boord en er kan weer gevist worden. De afgelopen dagen was dat best lastig aangezien we snelheden van 10-12 knopen bereikten als we van de golven af surften. De wind deed ook goed mee en ten opzichte van gribfile verwachtingen van 20 knopen krijgen we er regelmatig 10 extra knopen bij cadeau. Het sturen op de golven is dan voor een ieder van ons een mooie ervaring. De balans tussen snelheid erin houden en het comfort aan boord is een uitdaging.
Dagelijks genieten we van enkele dolfijnen shows. Wordt er een groep van meer dan tien zeevogels gesignaleerd dan gaat het dolfijnen alarm af en binnen enkele minuten zwemt er dan een groep rond de boot. Zij spelen wat, kijken wat naar die vreemde types aan boord en verdwijnen dan weer. Walvissen zijn schaarser en houden het meer op schijnbewegingen waarbij niet iedereen overtuigd is dat die schimmen toebehoren aan een walvis of gewoon wat golven zijn.
We kruisen ook enkele scheepvaartroutes en kunnen via de AIS alle informatie over de schepen zien. Enkele hebben bestemming Rotterdam of IJmuiden en gaan dan ook in noordelijke richting. ‘s Nachts is het een lichtshow waarbij we aan de hand van de boordlichten onze strategie ten opzichte van de op onze route varende schepen bepalen. Een mooi schouwspel dat de nachtelijke wachturen afwisselend maakt.

Dan het uitzicht. Daar zijn twee inzichten over. Ten eerste: Het is ongeveer 14 dagen eentonig. Golven, wat groter of kleiner, enkele brekers daartussen en ons kielzog dat daar tussendoor snijdt. Je kunt er ook anders naar kijken en de eentonigheid doet je gedachten afdwalen. Ja, waar naartoe eigenlijk. Aan het varen, de tocht, de afstand, of meer aan thuis, het werk en de dagelijkse drukte waar we ons allen door mee laten sleuren. Daar kom je goed los van als de internetconnectie op je telefoon ‘geen netwerkverbinding’ geeft. Een ware detox en dat werkt louterend.

Vandaag bereiden we ons voor op een tussensprint met wat meer wind die ons weer dichter bij Horta brengt. Tot slot schijnt er morgen ook een Abraham aan boord te komen en zal hij ons een groot en overvloedige vismaaltijd bezorgen. Mocht dat onverhoopt anders lopen dan is Gonny steeds in staat met een steeds kleinere voorraad versproducten ons avondmaal, of moet ik diner zeggen, te bereiden.

Het gaat wel goed komen met ons de komende dagen en we gaan op voor de laatste etappes!

Zeilgroet,

Herman

Blog 4 ontvangen dinsdag 28 mei 2019 18:00 uur "Het droevige leven van een onbegrepen visser!"

Positie: 37*37'782 N 046*59'650 W,  SOG 7.3, COG 96* (= BTW)

We gaan terug in de tijd die zondagochtend ruim een week voor vertrek in Harlingen, alwaar we hadden afgesproken om Hans, Gonny, Herman en ik elkaar te leren kennen en de reis voor te bereiden. De route gingen we bekijken, wat dienen we mee te nemen, en er waren wat extra taakjes voor de deelnemers. Broodbakken kwam ter sprake en Hans keek Gonny aan en vroeg of zij zich hierin wilde verdiepen. Man, man, man, wat had ik graag broodbakker willen zijn. Toen kwam het vissen ter sprake en de lat ging meteen op een heel hoog niveau, want er was sprake van minimaal 4 tonijnen. Herman erageerde meteen van "ik kan niet vissen en ik heb er niks mee"  Tot mijn grote spijt heb ik toen in een overmoedige bui laten weten dat ik ooit eens op forel heb gevist en toen was de keuze snel gemaakt en kreeg ik de opdracht mij hierin te verdiepen. engel en molen bij een vriend gaan lenen en in Bermuda het beste voor geld te koop zijnde aas gekocht: een nepvisje met vlijmscherpe haken.Nu zit ik hier alleen in het donker van de nacht na te denken over mijn teleurstellende resultaten tot dusver. De hongerige blikken van de andere bemanning en vooral de pijnlijke opmerkingen in mijn richting doen de verwondingen van de haakjes verbleken.

Ik heb eens in de vriezer en koelkast gekeken en besef zeer goed dat het nog maar enkele dagen gaat duren alvorens het vlees op is, en hoe gaan ze dan reageren. De blikjes tonijn welke ik van thuis had meegenomen waren ook al op. Enkele oorzaken welke ik al vaak benoemde in de groep zijn dat we veel te hard varen om te kunnen vissen en de 3 tot 4 meter hoge golven ook niet echt gunstig zijn, schijnt hun ook niet te deren. Oh ja, en Herman moest een boodschappen briefje maken, wat had ik dat graag gedaan *snik*

Even zonder gekheid, het is hier super gezellig aan boord en ondanks de vele uren die we samen moesten draaien door het iets onstuimiger, zeg maar gerust de woeste oceaan - waarvoor ik steeds meer respect krijg - en minder slaapuren is de stemming helemaal top! En onder de geweldige leiding van Hans, de fantastische broodbakster en kok Gonny en de zeer uitmuntende roerganger Herman en ik de niet begrepen visser zal dit een herinnering blijven om met een brede glimlach op terug te kijken.

Groetjes Frank (de visser)

Tot snel (S k7 Xxx

BLOG DEEL 3 Hallo allemaal,

Positie is 35*35'000N 052*25'000W.  SOG = 6.5 gem. COG = 055* Wind +- 15 kn. uit (W)NW.

Het is zaterdag 25 mei en we zijn 6 dagen onderweg. Ik begin inmiddels aardig te wennen aan de zeilterminologie. Waar ik de eerste dagen nog dacht dat de mannen aan boord een combinatie van Fries, Limburgs en Noordwijks spraken, leerde ik al snel dat dat niet het geval was. Bij het horen van de termen als SOG - COG - TWA- TWS - genua - reven - fokkeschoot enz. weet ik nu in ieder geval waar ze het over hebben. (Wellicht als ik van de week een intelligente vraag aan Hans hierover stel vergeet hij dat ik vannacht als een malle 5 min aan het verkeerde touw liep te trekken:)) Gisteren hebben we overdag weinig wind gehad en hebben deze tijd gebruikt om even bij te tanken van de afgelopen nachten en voor te bereiden op het naderende weer. Frank gooit zijn hengel in het water en begint onze verwachte avondmaaltijd voor te bereiden. Helaas wordt er tot nu toe meer over vis gepraat dan dat er iets gevangen wordt. De vliegende vis, die in een geslaagde zelfmoordpoging bij ons aan boord is gevlogen, tellen we maar even niet mee. Verder bak ik brood en Herman rust wat uit in de zon. De dagelijkse controles worden uitgevoerd zoals het logboek en de motorcheck. We eten nog een goede maaltijd en bereiden ons daarna voor op de nacht met veel wind. We reven het zeil en zetten het strak als een plank. De genua rollen we in en daarna gaat de eerste shift op post. We lopen 4 uur op 4 uur af, Herman en Frank samen, en Hans met mij.

Vanaf 00:00u werden de weersomstandigheden al pittiger. Regen is in deze een understatement, 2 reddingvesten sprongen na uren plensbuien spontaan open, torenhoge golven, en windvlagen tot max 40 knopen. Gelukkig blijft Hans in alle omstandigheden rustig en leidt ons vakkundig over deze, iets wat woeste, oceaan. Nadat de boot met de giek door het water scheerde, het adrenaline peil opgevoerd werd, en de vooruitzichten er niet beter op werden wordt er besloten de zeilen de strijken. Door het perfecte teamwork verliep dat uiteraard goed en alle complimenten voor de 2 stoere mannen (Herman en Frank) die in deze weersomstandigheden voor op het dek stonden om het zeil naar beneden te trekken. De opmerking dat we sneller gingen ( 15 knopen) dan de rompsnelheid van de boot is gelukkig voor mij nog abacadabra :) maar zal de zeilers onder jullie wel iets meer zeggen.

Groetjes Gonny vanaf scheepspositie 35*32'.734N 052*30.576W

BLOG 2.donderdag 16 uur Ned Tijd 34*03'556 N 059*29'300 W

Hier weer een bericht vanaf de Westwind. Het is vrijdagmiddag 24 mei 1200 uur aan boord. Na vier dagen en nachten zeilen en circa 400 Nm te hebben afgelegd, hebben we nu voor het eerst een aantal windstille uren en zetten we de motor bij. Zowel de accu's als de bemanning kunnen even bijgeladen worden. Het brood wordt gebakken en kleine klusjes worden geklaard. Ondertussen hebben we tijdens de koffie (bijna) kunnen zwaaien naar een vrachtschip dat ons op enkele honderden meters passeerde. Frank, de visser aan boord, heeft alle voorbereidingen getroffen en aan de professionele uitrusting zal het niet liggen. Er zijn dolfijnen en walvissen gespot dus er zit levend materiaal in de zee. Er is ons veel verse vis, naar keuze, beloofd voor de tweede week.

De schipper informeert ons regelmatig over de weerberichten en de voortgang. De wind gaat draaien naar de juiste hoek die ons naar Horta zal brengen. De afgelopen dagen waren zeer afwisselend. Na een rustige eerste dag en nacht hebben we vele weertypes gehad. Verfrissende regenbuien in de tweede nacht en een derde nacht met behoorlijk veel wind met windstoten boven de 30 knopen en vannacht een overgang naar een rustiger weertype. Schip en bemanning houden zich prima en zijn goed op elkaar ingespeeld.

Zeilgroet, Herman

Aan de hand van de gribfiles hadden we gisteren al besloten om net boven de 34e oostwaarts te gaan. We zijn nu al sinds dinsdagavond rond de 34e aan het varen met een waypoint op 34*50`000 N 54*00'00 W.  Tot nu hebben we hier veel wind en regen en wind uit buien, we managen het schip goed en de bemanning gaat steady. Met 25+ knopen wind hebben we besloten dubbele wachten te draaien afgelopen nacht. Daarom maar even een kort berichtje. Wind komt veelal uit een 120* hoek van het schip. De verwachtingen waren dat de wind af zou nemen. gr Hans

Blog 1. dinsdag 21 mei 2019, 2:03 uur

Positie is 33*06’240 N 064*22’433 W

Hallo allemaal,

Hierbij het eerste blog van de reis met De Zeezeilers van Marken, Bermuda-Azoren mei 2019. Ongeveer 1.5 week voor de reis zijn we in Harlingen bij elkaar gekomen om kennis te maken en de reis door te spreken. Ik zal jullie ook even voorstellen: De schipper is Hans. Behalve dat hij alles weet over zeilen, heeft hij ook veel verstand van scheepsmotoren, vriezers (de held :)), waterpompen, onderhandelen over havengelden en eieren bakken. Ik ben benieuwd waar hij de volgende 2.5 weken nog mee aankomt!  Dan hebben we Frank (technische man) , Herman ( aangestelt als co-schipper) en ik (Gonny, zeiler in wording, hoop ik). En dan hebben we natuurlijk de boot, Westwind, V44 perfomance. Ik zal jullie niet lastig vallen met de details, die kunnen gewoon op deze site opzoeken. Frank en Herman hebben op weg naar Bermuda een tussenstop gehad in Toronto en hebben een speedbezoek aan de Niagarafalls gedaan. Hans kwam 2 dagen eerder om te bootoverdracht te doen en ik ben 5 dagen eerder aangekomen om nog even te relaxen op dit prachtige eiland.

Afijn, op 16 mei was het eindelijk zover en mochten we in de middag aan boord. De hutten werden verdeeld, spullen geïnstalleerd, huishoudelijk regels besproken om vervolgens lekker uit eten te gaan. Een paar biertjes verder (nu kan het nog) en de sfeer zat er al goed in. Dat voorspeld veel goeds!

In Harlingen heeft iedereen een taak gekregen om zich in de verdiepen. Herman is verantwoordelijk voor de boodschappenlijst, een hele logistiek operatie om een schip voor 3 weken te bevoorraden. Frank is verantwoordelijk voor het vangen van de tonijn (doel minimaal 4) en het bereiden daarvan en ik heb me verdiept in hoe brood gebakken moet worden. Vrijdag hebben we deel 1 van de boodschappen gedaan. Gelukkig is Bermuda echt een lekker goedkoop eiland dus we waren voordelig uit.. hahaha (niet dus).

In de middag, na de safety briefing, zijn we gaan varen zodat iedereen aan de boot kon wennen. Ik heb zelf bijna geen zeilervaring maar Hans legt alles gelukkig goed en duidelijk uit. (nu nog onthouden :)). Als we terug zijn leggen we de boot aan een boei en varen met de dinghy naar de kant om Herman zijn verjaardag te vieren. Zaterdag doen we nogmaals boodschappen (versproducten) om vervolgens naar St, George te varen. Onderweg oefenen we nog meer procedures om als team goed te kunnen werken.

In St George voor anker gegaan, en in de ochtend heerlijk in de baai gezwommen. Vandaag doen we rustig aan. Vanmorgen een klein stukje gevaren en de "man over boord" procedure geoefend. In de middag liggen we in de haven en hebben wij een "vrije"middag. Dan kunnen we nog wat relaxen voordat we de oceaan over gaan!

Maandagochtend is het eindelijk zover! We gaan!!! En we hebben er zin in met zijn vieren. Eerst moest er nog een nieuwe zeillat gekocht worden, vervolgens uitklaren en uitvaren. Het is nu 18.50u en met een gemiddelde snelheid van 4,5 knopen, 45 mijl verder, laten we Bermuda achter ons. In de ochtend zijn we al dolfijnen tegen gekomen. Ontzettend leuk! Wel jammer dat Frank, die op dat moment binnen zat, het echt niet wil geloven. (Zucht, I rest my case :))

Lees meer

24 oktober 2019 vierde dag richting Madeira
We zijn inmiddels aan onze vierde dag begonnen en de sfeer aan boord van de Westwind is uitstekend. We hebben nu 504 mijl achter ons en om 10u30 vanmorgen kregen we land in zicht. Porto Santo wenkt aan de horizon. Onze derde nacht was beduidend rustiger dan de twee vorige. We kregen nog amper 4 knopen wind waardoor de motor aan moest. Tijdens de dag hadden we nochtans de genaker voor het eerst gehesen en dat ging allemaal heel vlot. Gelukkig hadden we meer wind tijdens de eerste twee dagen. De eerste 24 uur hebben we zelfs 190 mijl afgelegd. Bij windkracht 5-6 en halve tot ruime wind gaat de Westwind lekker vooruit. Onze strategie om Sines links te laten liggen en meteen vanuit Cascais naar Porto Santo te varen heeft goed uitgepakt. De elektronica aan boord brengt regelmatig een nieuw weerbericht binnen en zo kunnen we regelmatig controleren of we onze strategie al dan niet moeten aanpassen.

Er heerst een hele leuke sfeer aan boord. Iedereen heeft het naar zijn zin en we leren met zijn allen heel wat bij over het zeilen over langere afstanden. De wachtrotatie van 3 uur op en 3 uur af is best vermoeiend, maar toch staat iedereen altijd op tijd en met heel veel zin klaar om de wacht af te lossen. Er wordt trouwens ook lekker gekookt aan boord en tussendoor staat er altijd iemand klaar om een snack en een kopje thee te bezorgen. Onze eerste poging brood bakken is jammer genoeg niet gelukt. Straks proberen we het opnieuw. Vanavond komen we in Porto Santo aan en daar brengen we de nacht door. Morgen gaat het richting Funchal op Madeira. Vandaar horen jullie weer meer van ons.

20 oktober 2019 De start van het 4e rondje Atlantic. CasCais-LasPalmas
de bemanning Mascha, Jean-Jacques, RensJan, Eric, Peter, Peter, Pabe

Zondag 20 oktober de laatste deelnemers ingevlogen voor onze trip van 12 dagen van Cascais naar de Canarische eilanden . Sommige waren ook al zaterdag aangekomen . 1 zeiler was ook meegevaren de voorgaande week om het schip van La Coruña naar Cascais te varen . Volgens de verhalen een “ indrukwekkende ‘’ tocht.......... Prachtig heftig zeilweer .  Nog niet iedereen was aangekomen , maar we besloten toch om alvast te provianderen . Even los van het zeilplan, om in ieder geval in te slaan voor 5 dagen . Na aankomst van iedereen , 5 personen en de schipper Peter een voorstel rondje. Ook de nodige zeilervaringen uitgewisseld . Al snel een mooi klik tussen mensen met geheel andere achtergronden. Daarna gezellig gegeten in de haven , en peter is begonnen met zijn uitgebreide briefing . Daarna terug naar het schip en een routeplan gemaakt. Uitgebreid alle kaarten, weerberichten, en andere informatie vergaard om tot een veilige, leuke en leerzame tocht te komen. We hebben besloten om op basis van de gegevens koers te zetten naar Madeira . Niet Madeira zelf , maar een klein eilandje er voor genaamd Porto do Santo. vanmorgen nog wat details geregeld en trossen los . Noord westen wind 12/15 knopen . Na wat instructie alle zeilen uit en gaan !!! Gelijk de wachten in laten gaan , drie uur op drie uur af . Prachtige zee en dito weer !!

Lees meer

Donderdag 20 december - blog 20

In de Marina Le Marin, Martinique

We zijn weer aan land!  Gisteren hebben we de hele dag de horizon afgetuurd naar land en iedereen keek opgewonden uit naar onze aankomst. Tijdens de wacht van 18.00 tot 22.00 uur kwamen eindelijk de eerste lichtjes in zicht en begonnen we met het volgen van de voorbereidde route naar onze ankerplaats. De eerste punten zouden vissersboeien moeten zijn, maar omdat deze onverlicht kunnen zijn, zijn we er ruim om heen gezeild en uiteindelijk hebben we ze ook niet gezien.  Om 22.00 uur is de nieuwe wacht begonnen aan de "approach", alle waypoints en boeien werden afgevinkt, nog een keer gijpen, nog een rif er in, en uiteindelijk de laatste bocht de baai in op de motor. En donderdag 19 december om 00.59 uur lagen we voor anker in de baai van Sainte Anne.  Met een glas champagne hebben we onze prestatie gevierd: bijna 3000 mijl in 26 dagen. Wat een ervaring!

Vanmorgen zijn we net na zonsopkomst naar de marina gegaan. We waren zeker niet de eerste dus het was dringen bij de diesel steiger. Na een paar extra rondjes en een paar boten voor ons, hebben we diesel getankt en 5 lege gasflessen omgewisseld voor nieuwe. Omdat het natuurlijk erg druk is rond deze tijd, was het nu afwachten of voor ons een plekje in de haven was. Om 10.00 uur kregen we een plek aan een steiger aangewezen. Dus zetten we eindelijk voet aan land!  De laatste klussen zijn met volle vaart afgevinkt in de volle zon; de tassen inpakken, hutten schoonmaken, afval wegbrengen, al het eten uitzoeken, zeilen repareren, het dek schrobben en nog meer. En na een gezamenlijke lunch zijn de eerste crewleden vertrokken en was de reis echt voorbij. 
Bedankt schipper & crew voor de geweldige tijd en onbeschrijvelijke ervaring aan boord van de Westwind!

Dinsdag 17 december - blog 19

Afstand tot Martinique om 12.00: 199 mijl  De voorbereidingen voor onze aankomst zijn begonnen. De "approach" wordt uitgeschreven en de takenlijst na aankomst is besproken. En ondertussen zeilen we nog steeds 6 knopen en komt de overkant steeds dichterbij. Gisteren en vannacht hebben we veel wind gehad, tot 28-30 knopen, met hele hoge golven die soms van alle kanten komen en je ineens een andere kant opzetten. Het is dus hard werken achter het roer, en alle andere handelingen vragen nu extra energie. De laatste zware loodjes?  Zo tegen het einde wordt de proviand steeds minder. We hebben de hele reis goed en lekker gegeten, met veel verschillende heerlijke gerechten en nog tot een paar dagen geleden met (verse) groenten & fruit en vlees. En elke dag een vers brood. Om energie te besparen hebben we gisteren de koelkast uitgezet, dus die is nu leeg. En we hebben toch ook wel veel weg moeten gooien omdat het minder goed houdbaar was dan we hadden gedacht. We hebben nog voldoende eten, maar iets verzinnen voor het diner vraagt iets meer creativiteit met de dingen die we nog hebben. Pasta met pesto en rookworst is best een goede combinatie, toch?

Het drinkwater is wel gelimiteerd, we hebben nog 4x 8 liter flessen water voor 2 dagen op zee. Dat is 2 liter per persoon per dag, en we hebben tot wel 4 liter per dag nodig. Maar we hebben nog voldoende water in de tanks, iets minder lekker maar verder prima. En omdat we zuinig zijn geweest met het water in de tanks, mochten we vandaag douchen met dit water. Een ieder maar 1.5 minuten, maar heerlijk om het zout & zweet van je lichaam te spoelen. Nog een laatste nacht op de oceaan, en morgen speuren we de horizon af voor de eerste glimps van land. Volgens de berekening (1.23 maal de wortel van de hoogte van de hoogste berg) is dat rond de 85 mijl, maar door de kromming van de aarde waarschijnlijk pas rond 60 mijl voor Martinique.  De verwachting is dat we woensdagavond (locale tijd) aankomen in de baai van Le Marin. Om het exacte tijdstip loopt een weddenschap en loopt uiteen van 15.00 uur tot 23.59 uur. Omdat de route naar de haven veel ondieptes en onduidelijke verlichting of boeien heeft, gaan we als we na zonsondergang aankomen (meest waarschijnlijk) eerst voor anker in Sainte Anne en donderdagochtend met zonsopgang door naar de haven van Le Marin.

Zondag 17 december  - Blog 18. Afgelegde mijlen om 12.00uur: 1685 mijl vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 495 mijl naar Martinique Middagpositie: (12.00 LT): 14.37.5N 052.25.1W

Langzamerhand kunnen we gaan aftellen en er is nog 1 belangrijk punt te passeren: Engine Point. Dat betekent dat we vanaf dan (ongeveer 400 mijl van Martinique) alles op de motor zouden kunnen doen, mocht dit nodig zijn. Maar we blijven natuurlijk liever zeilen. Zeker omdat dit de laatste dagen super gaat. We lopen weer een gemiddelde van 6 knopen, met uitschieters omhoog. Vandaag is rustdag, volgens de schipper, het is tenslotte zondag. Dat mag ook wel, want het was een onrustige nacht. Door windvlagen, buien en rare golven hebben we de hele nacht liggen klotsen, rollen en stuiteren. En dat maakt slapen moeilijk. Er is veel geluid, en je probeert niet uit je warme kooi te rollen. Dus tussen de wachten door zullen we vandaag veel rust pakken. Morgen wordt de boordtijd weer een uurtje verzet, zodat de zon elke dag rond dezelfde tijd blijft opkomen en ondergaan en we bij aankomst niet een heel groot tijdverschil hebben. Dit doen we door 2 wachten een half uur langer te maken en dan zetten we om 15.00 uur de klok een uur achteruit. Morgen zitten we dan op GMT-3. Het laatste uurtje verschil pakken we zodra we in de marina van Le Marin, Martinique aankomen.

Zaterdag 14 december - Blog 16, Afgelegde mijlen om 12.00uur: 1553 mijl vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 627 mijl naar Martinique, Middagpositie: (12.00 LT): 14.29.5N 049.55.9W

Na alle tegenslagen die we de afgelopen weken gehad hebben, is het natuurlijk spannend wat er vrijdag de 13e op ons af zou komen. Natuurlijk zijn we niet bijgelovig, maar er kan van alles gebeuren, toch?  Sinds donderdagmiddag is de fok weer gehesen! Met het grootzeil gestreken, op de motor in de goede windrichting is deze met veel kracht door de 2 mannen die het fok hesen en 3 begeleiders op het dek redelijk soepel omhoog gegaan. Na een rustig dag alleen op het grootzeil zeilen, konden we nu weer 1 knoop extra toevoegen aan ons uur-gemiddelde, en wat verloren tijd inhalen. Met (bijna) alles weer op orde begonnen we aan vrijdag de 13e, achteraf een heerlijke dag. De wachten werden weer normaal gedraaid, er werden een zonnetjes geschoten tijdens de astro-les, er werden boeken gelezen en puzzels gemaakt en natuurlijk heerlijk gezeild. En tijdens de lunch: DOLFIJNEN! Zo moet een dag op de oceaan zijn.

Donderdag 12 december - Blog 16 . Afgelegde mijlen om 12.00uur: 1169 mijl vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 811 mijl naar Martinique, Middagpositie: (12.00 LT): 15.31.8N 045.23.4W

Overdag is het warm, zweten & klam, met name binnen. Er zijn nog behoorlijk wat dagelijkse klussen binnen, zoals koken, motor controleren, eten & drinken checken. En natuurlijk moet je je rust pakken tussen de wachten door in je bloedhete kooi. Lekker zweten dus! Daarom hebben we om de paar dagen, zoals vandaag, een collectief douche moment. Om de beurt zitten we op de kuipvloer en krijgen we een puts met zeewater van de waterdrager van dienst. Door de puts over jezelf heen te kiepen wassen we onze haren en lijven. Zo ruiken we allemaal weer lekker fris, al is het maar voor die paar minuten. Heerlijk

De wacht van 18.00 tot 22.00 uur wordt genoemd als de beste van de dag. We hebben dan net gegeten, dus de wachtcrew doet de afwas terwijl ze richting de ondergaande zon zeilen. De temperatuur zakt tegelijkertijd met de zon, en het wordt weer aangenaam aan boord. De rest van de bemanning zoekt z'n kooi op om te rusten voordat de nachtwachten beginnen, het liefst nog heel even met de luiken open. En vanaf ongeveer 19.00 uur is het stil aan boord, er wordt alleen nog gesproken als het over het zeilen gaat; zullen we het rif eruit halen of niet? moet er meer fok bij of moet de fok ingetrokken worden? zit er een bui achter ons? De laatste dagen worden de nachtwachten verlicht door de (bijna) volle maan, super mooi! De kuip is zo verlicht dat je (bijna) een boek kunt lezen of je dagboek kunt bijwerken. Als er dan een wolk voor de maan kruipt is het net of iemand het licht uit doet. Samen met de vele sterren, de stilte aan boord, en de (bijna) volle maan blijven de nachten magische momenten van deze reis.

Blog 15,  Afgelegde mijlen om 12.00uur: 1080 mijl vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 922 mijl naar Martinique,
Middagpositie: (08.00 LT): 15.07.1N 043.28.3W 

Oceaanzeilen is geweldig, maar het is ook zeker een prestatietocht. We worden elke dag weer verrast door nieuwe uitdagingen. Naast verschillende kleine klusjes, zoals lijnen vervangen, harpjes zekeren, kastjes maken, hebben we de laatste 3 dagen wat grotere klussen gekregen die veel creativiteit en doorzettingsvermogen vragen van de schipper en de bemanning.

 Het is begonnen met het breken van een "bulletalie"; een extra lijn die voorkomt dat de giek over de boot zwaait bij een ongecontroleerde gijp. Met name als je voor de wind vaart zoals wij doen, is het risico op een gijp groter, dus extra goed om een bulletalie te hebben. Maar niet als deze breekt! In een bui met draaiende windvlagen, zwiepten de giek en de grootzeilschoot heen en weer in de kuip, en klapte hard naar de andere kant. Dat was even schrikken voor de drie man op wacht in de nacht, maar gelukkig niemand gewond. Met hulp van de schipper en andere bemanningsleden, die natuurlijk wakker werden van de harde klap, is de boot weer onder controle gekregen en bij daglicht is er een nieuwe bulletalie aan stuurboord aangelegd, en zeilden we weer rustig verder.

 De dag erna brak de "spi-boom"; een aluminium paal die het fok ondersteunt en op zijn plek houdt bij het voor de wind varen, voor het zogenaamde "melkmeisje". In een windvlaag zwiepte de boom iets omhoog en kwam met een harde knal op het dek neer. Zonder boom is het erg lastig zeilen op de voordewindse koers die wij naar Martinique hebben, maar hoe repareer je een boom? Laat dat maar over aan de creativiteit van onze techneuten aan boord! Er is gezaagd, geveild en geboord en er zijn zelftappende bouten gemaakt...en een paar uur later hadden we een spiksplinter nieuwe haak om de boom weer op te hangen, en gewoon weer rustig verder te zeilen.

 Driemaal is scheepsrecht....Gisterochtend rond 08.00 uur zag de wacht de fok uit de geleider glijden, als een dansende sjaal in de wind die langzaam en elegant het water in viel. Dus snel de boot stoppen en zo snel mogelijk het zeil uit het water vissen, zodat deze niet onder de boot komt. Die grote natte lap zeil is natuurlijk heel erg zwaar, maar hij is in zijn geheel aan boord gekomen. Nu werd er helemaal veel creativiteit gevraagd, want de bovenste geleider met fokkenval, nodig om het fok weer te hijsen, zat nog boven in de mast op 22 meter hoogte en hoe krijg je die naar beneden? Met een lasso! Met een plasticfles en wat lijnen is een lasso gemaakt, en na 5 modificaties van het prototype en 10 pogingen is het gelukt om de geleider naar beneden te halen en te maken.

 Nu moet het fok nog gehesen worden, maar omdat deze niet lekker in de geleider loopt en we nog steeds 15-20 knopen wind en hoge golven hebben lukte het gisteravond niet voor zonsondergang zonder dat we te veel risico's zouden moeten nemen, dus varen we voor nu alleen op het grootzeil gestaag verder. Vandaag gaan we nog wel proberen de fok weer te hijsen, zodat we weer meer snelheid maken.

Het zijn spannende momenten, maar de sfeer is nog steeds erg goed. We zijn trots dat we als team altijd weer een goede oplossing vinden, met ieder zijn eigen rol om de dagelijkse taken en wachten ook nog te voltooien. De afgelopen dagen heeft wel veel gevraagd van de iedereen en slaap is daardoor soms nog minder geweest dan het al was. Dus vannacht hebben we het wachtschema aangepast van 3 naar 2 personen en van wachten van 4 naar 3 uur, zodat iedereen wat langere blokken kon slapen en we vandaag weer fitter verder kunnen.

Gisteren hebben we ook nog onze proviand gecontroleerd; we hebben nog ruim voldoende eten aan boord voor de laatste week. Het drinkwater is wel wat gelimiteerd, ongeveer 2 liter per persoon per dag, maar we hebben nog water in de watertanks waar we zuinig mee omgaan om als back-up te hebben voor koken & drinken. Door de vertraging, ongeveer 1 dag, is de ETA nu volgende week donderdag in Martinique....als we niet nog meer nieuwe uitdagingen krijgen.

Maandag 9 december - Blog 14, Afgelegde mijlen om 12.00uur: 795 mijl vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 1283 mijl naar Martinique  Middagpositie: (12.00 LT): 16.07.8N 038.50.5W
De afgelopen dagen hebben we wat buien over ons heen gehad, met daarin natuurlijk ook de nodige windvlagen. Maar zo snel als de buien komen, zo snel is het ook weer een stralende dag of nacht. Vandaag lijkt hetzelfde te worden; we starten met buien, maar hopelijk wordt het straks nog lekker zonnig (en warm in de boot). De wind blijft tussen de 15-20 knopen, waardoor we dus lekker door zeilen. Vannacht hebben we een dagrecord gehaald van 153 mijl in 24 uur. Dat schiet lekker op!  Bij vertrek uit Mindelo was de ETA (Estimated Time of Arrival) 16 dagen, +/- 2 dagen. Als het weer zo blijft en we houden een gemiddelde van 6+ zeemijlen per uur, zou de 16 dagen een goede voorspelling zijn geweest, en misschien zelfs wel een dag eerder (-1). Helaas kunnen we maar 3 dagen goed vooruit kijken naar het weer, en hangt onze echte aankomsttijd af van hoe het weer er aan het einde van de week uit ziet. Tot die tijd houden wij de wind in de zeilen en beginnen we al te mijmeren over wat we het eerste willen doen of eten bij aankomst: een steak frites met goede bearnaise saus, een massage om onze stramme lichamen te verlichten, onze kleren wassen in een wasmachine of toch die lange warme douche nemen.  Tot woensdag 18 of misschien toch donderdag 19 december in Martinique!

Zondag 8 december - Blog 13,  Afgelegde mijlen om 12.00uur: 660 miles vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 1464 mijl naar Martinique,  Middagpositie: (12.00 LT): 16.13.0N 0.36.30.5W
We hebben allemaal behoorlijk wat zeilervaring, op verschillende wateren in Nederland en/of Europa. Maar we willen de oceaan over, allemaal met verschillende doelen en verwachtingen. En nu halverwege onze reis (ja, dat is gevierd vandaag met champagne), hebben we een beter beeld bij wat dat oceaan-zeilen nou eigenlijk is. Hoe omschrijf je een oceaan? Aan de hand van de verschillende golven misschien. Zo zijn er de hoge lange golven, waar de boot surfend op wordt voortgeduwd. Maar ook golven die ineens van de zijkant komen, de boot opzij zetten en een guts zeewater over de kuip sproeien. Of de wiebelgolven, die de boot laat slingeren en je de controle even helemaal kwijt bent. Of golven die je aan hoort komen, maar dan stilletjes onder de boot verdwijnen. Of de kleur: overdag blauw, met hier en daar een schuimkop. 's Nachts, en met name in een bui, zwart, waardoor je het verschil soms niet meer ziet met de lucht.   Het eerste stuk, tussen Las Palmas en Mindelo, was het rustig, en volgens onze schipper een "test-rit". Nu hebben we een stevige wind, 15-20 knopen, met soms uitschieters naar 30 knopen; de Passage-wind. Uiteraard kunnen we nooit harder dan de wind zeilen. Dit betekent ook dat we nooit harder zullen gaan dan de golven die onder ons door verdwijnen en ondanks de stevige wind en de hoge golven duiken we niet in diepe dalen tussen de golven door maar leidt iedere golf ons achter zich naar beneden om door de volgende golf weer opgetild te worden.  En dan de prestatie; het ritme van wachten lopen en weinig slapen. Het besturen van boot als nieuw onervaren team. De reparaties uitvoeren midden op de oceaan. Het accepteren dat je moe bent, maar door moet. De spannende momenten (lees: veel wind,  af en toe wat regen en hoge golven of 's nachts op het dek vastgeklampt aan de mast). Geen informatie van of contact met de buitenwereld. Het trimmen van de zeilen en knopen van de lijnen. Het stuwplan, afvalmanagement en stroomdraaien. Het wennen aan de geluiden en toch kunnen slapen. Het omgaan met tegenslagen en frustraties. Het sturen in de hoge golven. Het aftellen naar het volgende way-point. Het omgaan met elkaar's eigenschappen en eigenaardigheden. Het schrijven van het logboek, elk uur. De nieuwe zeiltermen. De eenzaamheid, geen ander schip te zien. De boot die de hele dag schommelt. De vele blauwe plekken (de ene kluns meer dan de andere). Eten dat sneller beschimmeld in de vochtige omgeving. Het niet douchen. Het koken in een bloedhete kajuit in een flink schommelende boot. Drie weken lang elke dag hetzelfde, en toch weer anders. Dat is oceaan zeilen!

Zaterdag 7 december - Blog 12, Afgelegde mijlen om 12.00uur: 516 miles vanuit Mindelo - Kaapverdië, Nog 1608 mijl naar Martinique, Middagpositie: (12.00 LT): 16.18.2N 033.49.1W
Elke dag verloopt via hetzelfde ritme, we lopen de wachten volgens het wachtschema, met elke wacht dezelfde dagtaken. En elke dag om 1700 uur komen we samen voor de dagelijkse briefing en eten we samen. En zelfs onze koers is elke dag hetzelfde.   Het zijn de speciale momenten die een dag bijzonder maken. We hebben al verjaardagen en sinterklaasavond gevierd. Maar deze dagen vieren we de speciale momenten van deze reis. Vandaag om 0600 zijn we het "point-of-no-return" gepasseerd. Dit betekent dat het vanaf nu geen zin meer heeft om op de motor terug te gaan naar Kaapverdië, mocht dit nodig zijn. Want met de hoeveelheid diesel die we bij ons hebben, gaan we zelfs het dichtsbijzijnde eiland niet meer halen. We moeten dus op onze belangrijkste motor, de zeilen, lekker verder cruisen naar de overkant.  Morgen zullen we "half-way" vieren, dan zijn we in afstand op de helft van onze reis tussen Las Palmas & Martinique. Maar wat betekent halverwege eigenlijk? Er zijn verschillende halverweges. Er is een halverwege sinds ons vertrek uit Gran Canaria, of vanaf Kaapverdie, halverwege qua tijd of juist in miles. Er zijn eigenlijk heel veel halverweges en wanneer zijn we nu waar? 1 Ding is zeker: halverwege is niet zeker. Je kan pas achteraf zeggen welke halverweges halverweges waren.

En dan hebben we nog de "PET", "Point of Equal Time", dit is het punt dat we er zeilend net zo lang over doen naar Kaapverdië of naar Martinique, dat is een wiskundige berekening, en noodzakelijk om te weten in geval van nood. En de laatste 400 mijl tot Martinique, waarin we mocht het nodig zijn altijd op de motor verder kunnen. Een ander bijzonder moment is het "bad-kuip-ritueel", oftewel de douche. De gehele bemanning bevindt zich in badkleding in de kuip en met putsen water wassen we ons. Het zoute zeewater plakt en het is binnen zo warm dat het zweet je zo weer uitbreekt, maar het is heerlijk om je even na een paar dagen weer even fris te voelen en te ruiken naar shampoo en doucheschuim. Dan zijn er ook nog de grappige, spannende of pijnlijke momenten die een dag bijzonder maken. Bijvoorbeeld de vliegende vis in het oor van ons oudste bemanningslid, de verhalen en uitspraken van onze schipper, de freaky wave die onze techneut door de kuip heen liet slingeren, het meel dat door de hele keuken lag 's nachts, de vissen die zijn gevangen, de belg die uit z’n bed viel, de hallicunaties van de benjamin aan boord, het feit dat iedereen altijd van alles kwijt is op deze kleine ruimte, de hollandse pot (zuurkool met rookworst) midden op de oceaan, brood met walnoten, terwijl er geen wal te bekennen is voor dagen. En natuurlijk de persoonlijke momenten die je doen beseffen wat een bijzondere reis wij maken. Het moment dat je je beseft dat je maar een klein stipje bent op de aardbol, midden op deze gigantische oceaan. De stille nachten met de magische sterrenhemel en de maan die de hele kuip verlicht. De zonsopgang die aankondigt dat er weer een mooie dag staat te wachten, of de zonsondergang die de dag met al z’n mooie kleuren afsluit. Het moment dat je merkt hoe machtig de wind en de golven zijn, maar ook dat je soms surfend op een golf, met volle zeilen, de boot laat vliegen en de wind en de golven even de baas bent, heel even maar.

\Vrijdag 6 december - Blog 11 Afgelegde mijlen om 12.00uur: 376 miles vanuit Mindelo - Kaapverdië
Nog 1749 mijl naar Martinique Middagpositie: (12.00 LT): 16.33.0N 031.22.9W
We zeilen! Sinds we dinsdagavond vertrokken zijn uit Mindelo verbreken we snelheids-records en dag-afstand-records. En wedden we om het inschatten van de juiste dagafstand. De wind is tussen 15 en 20 knopen, met soms een paar uitschieters naar 25 en hoger. We zeilen dus al de hele tijd met 2 riffen en zetten het fok bij nagelang de windkracht, soms helemaal uit, dan weer een stukje ingerold. En iedereen geniet van het zeilen, het is soms hard werken achter het roer met name door de hoge golven, met name als er ineens van de zijkant komt. Vandaag is de wind iets minder (10-15 knopen) en hebben we vol zeil op staan, om niet onder de 5 knopen per uur te komen.
Het dagelijkse ritme met wachten en taken gaat gewoon door, en er blijven klusjes te doen omdat er elke dag wel iets gemaakt of anders gezet moet worden.
Gisteren was een speciale dag midden op de oceaan. De dagelijkse bezigheden werden even onderbroken door het bezoek van de Sint, of eigenlijk van een echte roetveeg Piet. Ter voorbereiding had iedereen een kadootje meegenomen uit Nederland of België, en hebben we lootjes getrokken zodat iedereen een gedicht kon schrijven bij het kadootje. Tijdens de borrel hebben we de stuurautomaat "Jochem" aangezet, en zijn de gedichten voorgelezen. De gedichten waren mooi, persoonlijk en met liefde gemaakt. En omdat dat hoort op 5 december, hebben we ons de hele dag misselijk gegeten aan de 2 kilo meegebrachte pepernoten en taai taai.
Ondertussen vliegen de mijlen onder ons door, en zeilen we stevig door naar Martinique.

Woensdag 4 december - Blog 10 Afgelegde mijlen om 12.00uur: 74 miles vanuit Mindelo Middagpositie: (12.00 LT): 16.43.2N 026.24.1W
Gisteravond zijn we om 20.00 uur weer vertrokken uit Mindelo, met schroef. De derde fase van onze reis is gestart, na het bevoorraden van de boot in Las Palmas, en na het eerste stuk Las Palmas-Mindelo. Het lijkt een geheel andere fase te worden; er staat 25-30 knopen wind wanneer we vertrekken, met golven tot 3 meter. Dat is wat anders dan het kabbelende koersje dat we de laatste dagen hebben gehad. Bij alles wat je doet moet je je schrap zetten en goed vast houden. En het uitvoeren van de dagtaken is een goede stabiliteitsoefening. We krijgen ook een nieuw soort bezoek: vliegende vissen. De wind blijft tot ongeveer 01.00 vannacht rond de 25 knopen, dus met 3 riffen in het grootzeil stuiven we verder. Maar dan zakt de wind er compleet uit en gaan we zelfs een stuk op de motor. Wat fijn dat dit nu weer kan! De ETA is 16 dagen +/- 2 dagen, met een gemiddelde van 5-6 knopen per uur de afgelopen uren maken we al goede vooruitgang en gaan we waarschijnlijk wel het dagrecord breken vandaag.

Dinsdag 3 december - Blog 9 Voor anker in Mindelo, Sao Vincente, Kaapverdië
De schipper heeft afgelopen woensdag besloten dat we de motor bij zouden gaan zetten om uit het gebied van te weinig wind te komen. Dus het eerste moment waarin de wind weer helemaal wegzakte hebben we de motor aangezet, niets....vooruit, achteruit....niets. Wat we ook probeerde er leek geen stuwing te komen. Er werd gedacht aan iets in de schroef, of misschien was de gearbox stuk?
Bij daglicht hebben we een go-pro aan een pikhaak getaped en onder de boot gefilmd. Toen werd het meteen heel erg duidelijk; de schroef was eraf! Dat was even schrikken, en het was meteen duidelijk dat we geen keuze meer hadden en zeker koers moesten zetten naar Kaapverdië. Door de weinige wind heeft het wat langer geduurd om op Kaapverdië te komen, maar gisteren rond 1500 uur was het nog maar 50 mijl naar Mindelo, en de spanning was duidelijk voelbaar aan boord. Niet zo gek, want we zouden na middernacht aankomen en dus zonder motor de baai in moeten zeilen en voor anker gaan. Iedereen kreeg tijdens de dagelijkse briefing een taak voor de "approach" en ging zich daarop voorbereiden.

Net na middernacht naderden we het laatste waypoint, en zaten we met de volledige bemanning klaar. Het was druk in de baai, en met verschillende keren gijpen en overstag zijn we tussen de andere boten door gemanouvreerd en hebben we het als team voor elkaar gekregen om de boot om 0300 uur netjes voor anker te leggen in de baai.
Vandaag hebben de twee duikers uit ons team de reserve schroef gemonteerd, super stoer en fijn dat het zo kan, want anders hadden we nog wel een paar dagen in Mindelo gelegen om te wachten op een mogelijkheid om de boot op de kant te krijgen.
En na nog een toeristisch rondje door het stadje, een goede steak of een glas bier, zijn we om 20.00 uur weer vertrokken. De tweede etappe van onze reis; de oversteek naar Martinique!

Maandag 2 december - Blog 8 Afgelegde mijlen om 12.00uur: 689 miles (64 miles van Kaap Verdische eilanden)
Na ruim een week wachten draaien, kunnen we op elk moment van de dag slapen. Het maakt niet uit of het dag of nacht is. Het maakt niet uit of er gekookt wordt, de zeilen getrimd worden of of er muziek gedraaid wordt. Het maakt niet uit of het warm is in je hut, of dat je buiten ligt tijdens een wacht. Het moment dat je gaat liggen val je in slaap om een paar minuten of misschien zelfs een uur slaap in te halen.

Behalve afgelopen nacht! Als er geen wind is, en veel deining, en de zeilen staan als "melk meisje" is het onmogelijk om te slapen. Door de deining valt de wind uit de zeilen en klapperen ze alle kanten op. De boom en de giek trekken zo hard aan de boot dat alles kraakt en schuurt. Het lijkt net alsof de boot in tweeën wordt gerukt. Een vreselijke herrie voor iedereen die wilt slapen, en super frustrerend voor degene die achter het roer staat en de boot amper onder controle kan houden. Normaal gesproken zouden we de motor bijzetten om nog vooruit te komen, maar dat gaat nu helaas niet. Hierover later meer...

Wat een opluchting is het dan als aan het einde van de nacht de wind toch weer aantrekt, de zeilen zich vullen en de boot weer rustig wordt. De wacht-crew slaakt een zucht en zeilt rustig verder, de rest van de bemanning probeert nog even te slapen voordat de volgende wacht weer roept.Op het stuk tussen Kaapverdië en Martinique wordt meer wind beloofd door de grib files, misschien kijken we tijdens een onstuimige nacht met weemoed terug naar de rustige nachten van de afgelopen dagen. Maar nu kunnen we niet anders dan uitkijken naar meer wind.

Zondag 1 december  - Blog 7 Afgelegde mijlen om 12.00uur: 614 miles (158 miles van Kaap Verdische eilanden)
We zijn nu een week onderweg en wat hebben we al veel meegemaakt en geleerd. En we leren ook elkaar steeds beter kennen. Dat kan ook niet anders als je 24 uur met elkaar een boot de juiste richting op moet sturen. Naast vele grappen en sterke verhalen, gaat het de meeste tijd van de dag over de koers, de wind, onze snelheid, mogelijke visvangst, de lunch of diner plannen en de ETA op Kaapverdië.

Zo af en toe komen dolfijnen ons begroeten en soms hebben we even contact met de buitenwereld. Dan zoekt een andere boot contact via de marifoon, gewoon om even te vragen hoe het gaat. Of om te vragen of wij wel een beetje wind hebben.
Vannacht is ook sinterklaas langs geweest, en heeft een chocolade letter en een kadootje in onze schoenen gelegd. Knopen-piet vindt dat we de verschillende knopen sneller moeten kunnen leggen, en om te oefenen hebben we allemaal benodigdheden gehad om een apenvuistje te maken voor een sleutelhanger als aandenken aan onze reis.

Zondagavond tijdens de wacht van 1800-2200 uur hadden we even contact met de Spaanse marine. Via de marifoon moesten we onder andere onze koers, eindbestemming, aantal bemanningsleden en nationaliteiten vermelden omdat ze in het gebied waar wij varen een oefening aan het houden waren. Zo lijkt het meestal alsof we alleen op de wereld zijn, met z'n achten op een 44-ft schip midden op de oceaan, en de hele dag alleen maar water te zien, maar voorbij de horizon varen nog vele boten met ons dezelfde richting op, met dezelfde uitdagingen en dezelfde mooie ervaringen.

Zaterdag 30 November  - Blog 6  Afgelegde mijlen om 12.00uur: 545 miles Middagpositie: (12.00 LT): 20.05.6N 021.57.9W  (252 miles NNO van Kaap Verdische eilanden)
Vannacht zijn we de eerste 500 mijl gepasseerd. We krijgen na bijna een week een goed ritme; het zetten van de boom, gijpen of het hijsen van de half-winder gaan steeds sneller en de verschillende wachten en dagtaken worden met routine uitgevoerd. Ook het slapen in de korte tijd die we hebben tussen de wachten gaat steeds beter, tenminste als we een koers en wind hebben die de boot een beetje stil houden, een boom maakt heel veel herrie bij weinig wind zoals vannacht. We hebben nu ook tijd om te douchen (puts zeewater in de kuip) en de was te doen. Er worden zelfs al boeken uitgelezen.

Eén van de dagelijkse klussen is het "waste management", geen leuke klus maar wel een belangrijke om geen vuilnisbeltgeur te krijgen de rest van de reis. We gooien al ons organisch afval wat over boord kan over de reling de oceaan in, zoals groenten- en fruitresten en het wc-papier. De rest van het afval gaat in de lege 5 liter water flessen, dus moet het in kleine stukje geknipt worden om door de opening te passen. Verpakking van bijvoorbeeld de toetjes worden eerst afgespoeld, zodat het niet gaat schimmelen (lees: stinken) in die flessen. Blikjes gaan in een aparte fles die open geknipt wordt om ze erin te krijgen en weer dicht geplakt.  Het voordeel van onze stop op Kaapverdië is dat we het afval van de eerste week alvast van boord kunnen gooien!

Verjaardagen worden gevierd! De 50e verjaardag van één van de bemanningsleden hebben we gevierd met een champagne-ontbijt afgelopen zondag. De verjaardag van het thuisfront vieren we vandaag met een sashimi-diner, met de vandaag gevangen dorade van de opa van de jarige (ja, vandaag de 2e dorade gevangen!).

Donderdag 28 November - Blog 5  Afgelegde mijlen om 12.00uur: 410 miles 
Doordat er bijna geen wind is, kabbelen we rustig verder. Gedurende de dag-wachten zijn er genoeg andere taken die we moeten doen, maar 's nachts is het erg rustig, ook nu er geen andere boten in de buurt meer zijn die we in de gaten moeten houden. Dus doen we een wens bij de vele vallende sterren, en genieten we van de lichtshow van oplichtende algen rondom onze boot. Soms moeten we ons even schrap  zetten voor extra wind uit een plotseling opkomende bui. Maar gelukkig worden de nachten steeds warmer, hoe zuidelijker we komen, want het is best fris achter het roer 's nachts. Overdag zetten we de "half-winder" bij om nog een beetje gang te houden, maar we blijven onder de 5miles per uur. Daarom verwachten we pas dinsdag of later op Kaapverdië te zijn, afhankelijk van het weer. Een welkome afleiding vandaag was de vis. De afgelopen dagen hebben we twee hengels uit laten staan, maar nog geen geluk. Vandaag wel! Aan de hand van een korte check op een kaart met verschillende vissen erop, denken we dat het een "Dolphin fish" is. Bij nader onderzoek is het echt een Dolphin fish - ook wel een Mahi Mahi en bij ons bekend als gewone een Dorade.....  Voordat we vertrokken hebben we verschillende recepten geselecteerd voor het diner, vandaag hebben we hier dus (weer) vanaf geweken en heerlijk verse vis gegeten.

Woensdag 27 november - Blog 4  Afgelegde mijlen om 12.00uur: 328 miles
Zeilen is je constant aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Draait de wind dan passen we de zeilen aan. Als wortels eerder gaan rotten dan verwacht, bakken we een super lekkere worteltaart. Veranderen de weersverwachtingen op onze route dan verleggen we onze koers. Als je niet kunt douchen met water uit de tank (zonde van de voorraad), gooien we 2 putsen zeewater over ons heen in de kuip. En zo improviseren we de hele dag.

De belangrijkste verandering is dat we nu op weg zijn naar Kaapverdië voor een korte tussenstop om diesel te tanken. We zien op de nieuwe grib files dat we in een gebied liggen en blijven met weinig wind en moeten dus de motor af en toe bij zetten om niet pas na kerst aan de overkant aan te komen. En we moeten zuidelijker dan onze eerste plan, om niet weer in een gebied met weinig wind te belanden. Daarnaast moeten we meer dan verwacht stroom draaien om alle benodigde navigatie instrumenten en de koelkast aan de praat te houden. Bewolking en de lichte wind beperken onze mogelijkheid om met de zonnepanelen en de windgenerator voldoende stroom op te wekken en daarom moet de diesel ons een handje helpen. We streven natuurlijk naar energie neutraal. We verwachten nu maandag of dinsdag aan te komen in de haven van Mindelo, Sao Vincente, afhankelijk van de wind. Het plan is om kort te blijven, alleen tanken en weer door op weg naar Martinique.

Woensdag 27 november - 08.00 uur, blog 3, Middagpositie: (12.00 LT): 23.53.0N 019.04.0W (466 nm NNO van Kaap Verdische eilanden) Afgelegde mijlen : 328 miles

Wat doen we de hele dag?
Een dag begint met het bakken van brood, dit wordt voorbereid tijdens de "hondenwacht" (van 02.00 tot 06.00 uur). De wacht daarna bakt het brood en zorgt voor het ontbijt voor iedereen die dan wakker is. Het brood bakken gaat gelukkig heel erg goed en we hebben elke dag heerlijk vers brood! Om 12.00 uur moet de boot gecontroleerd worden aan de hand van een dagelijkse checklist. Er wordt gekeken of alles nog werkt of heel is, bijvoorbeeld de zeilen, de vallen, de veiligheidslijnen, de luiken, de motor etc. Ook wordt er gekeken of de keuken en het toilet schoon zijn. En wat het water- en diesel verbruik is. We moeten helaas veel motor bijdraaien (2-4 uur per dag) om de accu's vol te houden.

De crew van de 15.00 tot 18.00 uur wacht zorgt voor het avondeten.
Om 17.30 is de dagelijkse briefing en borrel. Hierin vertelt de schipper wat er gebeurt is in de laatste 24 uur en wat we kunnen verwachten voor de komende dag(en). En soms iets meer uitleg over een situatie die we tegen zijn gekomen, zodat iedereen hiervan kan leren. Gisteren ging het bijvoorbeeld over voorrangsregels. In de nacht ervoor hebben we onze koers verlegd, omdat het volgens de watchlead niet duidelijk herkenbaar was dat een cruiseschip (De Costa Fascinosa) voor ons zou gaan uitwijken. Tijdens de wacht van 18.00 tot 22.00 uur wordt er afgewassen, dit doen we met zeewater, zodat we niet te veel drinkwater verspillen.

Tijdens elke wacht wordt elk uur het logboek bijgewerkt, met logstand (totaal afgelegde miles), de windrichting en -sterkte, de koers die we (moeten) varen en onze positie. De boot moet natuurlijk schoon gehouden worden, het afval moet gescheiden worden en de voorraad eten moet gecontroleerd worden. Gisteren bleek dat de wortelen al aan het rotten zijn,  waarschijnlijk omdat ze in het zonlicht hingen. Daarom hebben we deze geraspt en een geimproviseerd diner gemaakt. En met de rest gaan we proberen om een worteltaart te bakken. En natuurlijk zeilen we de hele dag, dus staan we om de beurt achter het roer. Daarnaast moeten we indien nodig de zeilen trimmen, een boom zetten of weer weg halen, een rif zetten of er weer uit halen, of een gecontroleerde gijp maken. We vervelen ons dus zeker niet en als we even niets te doen hebben genieten we van onze reis: we hebben ook al dolfijnen gezien!

blog 2: Maandag 25 november - 18.45 uur  Locatie op moment van schrijven: 26.15.1 N  - 016.58.9 W, Afgelegde miles op moment van schrijven: 157 miles

De laatste dagen was de spanning al goed merkbaar in de haven, maar zondagochtend helemaal. Iedereen deed nog de laatste checks, belde nog even naar huis om nog een keer gedag te zeggen ("we zien jullie over 3 weken aan de andere kant"), de schippers deden de vertrekbriefing, bemanningsleden een reddingsvest om en daar gingen we. Vertrektijd: 11.30 uur.

Het was natuurlijk erg druk om de haven uit te komen, want ook zo'n 200 boten van de ARC vertrokken op hetzelfde tijdstip, met dezelfde spanning maar ook de ontlading dat we eindelijk op zee waren. Na een oefening refen, en een boomzetten, hebben we "met het melkmeisje op" de juiste koers gekozen. En om 12 uur ging de eerste wacht van start. De weersvoorspelling (de gripfiles) geven nu voor de gehele reis een redelijk stabiel beeld met windkracht 3-4 Bft, wel met de acceleratiezones rondom de canarische eilanden. En die hebben we gemerkt, tot wel 30 knopen wind (6 Bft), dus hebben we de hele nacht met 2 riffen gezeild en uiteindelijk ook met het fok op 30%. Vroeg in de ochtend zakte de wind er helemaal uit. Er zijn maar 2 crewleden een beetje zeeziek geweest, maar gelukkig voelt iedereen zich nu weer goed. Het wachtlopen is even wennen, maar wat is het bijzonder om met zn drietjes de boot te besturen en de juiste zeilkeuzes te maken en uit te voeren, met name 's nachts onder de sterren. Maar het is ook wel vermoeiend, want slapen is heel erg moeilijk met al het geluid dat de boot en de crew maakt.

Zeilen klapperen, een boom wordt weer terug op z’n plek gehangen, het aanhaken van safety lijnen, een gecontroleerde gijp maken, alles maakt heel veel lawaai. En dan heb je ook nog maar 3 of 4 uur om even te slapen, voordat je weer een wacht moet draaien. De wachten zijn ingedeeld met 3 watchleads en 4 bemanningsleden, die allen afwisselend 's nachts wachten van 4 uur draaien en overdag van 3 uur (3 of 4 uur op, 3 of 4 uur af). En de schipper draait om de dag een nachtdienst mee, naast dat hij natuurlijk altijd beschikbaar is. Dit geeft de watchleads om de beurt een iets langere rustperiode, want zij hebben niet zoals de 4 andere soms een dag vrij. We leren onderweg ook veel, zo hebben we vandaag de "half-winder "opgezet. Dat is goed luisteren naar elkaar en kijken wat er moet gebeuren, er zijn zoveel lijnen. Maar toen deze eenmaal stond, liep de Westwind heerlijk!

'S nachts varen is heel bijzonder, de sterrenhemel is super mooi, maar omdat we nog niet helemaal uit het ARC veld waren, moesten we ook goed opletten wat andere schepen deden en of we er veilig langs konden. Dit was helaas niet altijd het geval, maar we zijn er veilig langs gekomen. Nu is het zaak dat we in een goed ritme komen met zn allen, en dat iedereen goed kan slapen tijdens zijn rusttijden en dat we op tijd eten maken. Maar we bouwen verder op het goede teamwork van tijdens de voorbereidingen in Las Palmas, we vertellen elkaar tijdens de dagelijkse briefing wat er op is gevallen of wat er beter kan. Dus over een week zijn we helemaal een goed lopende machine.

Zaterdag 23 november - Las Palmas

Het is vandaag de laatste dag voordat we vertrekken; de voorbereidingslijst, boodschappenlijst en de veiligheidslijst zijn bijna helemaal afgevinkt. Afgelopen dinsdag zijn de schipper en 6 van de 7 bemanningsleden aan het einde van de dag aan boord gegaan. Sinds deze eerste spannende dag is er al heel veel gebeurd.

Woensdag zijn de eerste boodschappen gedaan, en de 14 kratten met eten en 200 liter water zijn volgens een strak stuwplan aan boord gelegd. Het stuwplan is noodzakelijk omdat we eten hebben voor 8 mensen, voor 24 dagen. Voor ons vertrek hebben we voor elke dag een recept geselecteerd en een boodschappenlijst gemaakt. De ingredienten voor deze recepten moeten we dus makkelijk kunnen vinden en we moeten bijhouden hoeveel we nog hebben in de loop van onze reis. Er zijn donderdag nog verschillende reparaties uitgevoerd; de vriezer doet het weer, en de 3 kapotte navigatielichten ook. De grapbag staat klaar, met 1 liter water en een energy bar per persoon. En ook de EHBO-kist is aangevuld. En aan het einde van de dag is ook het laatste bemanningslid aan boord gestapt.

Vrijdag stond in het teken van veiligheid. Ed, de schipper, heeft ons alles verteld over wat we moeten doen bij onweer, slecht zicht, man-over-board, helicopter-rescue, en het verlaten van het schip. Een heleboel informatie en hopelijk hebben we het meeste niet nodig. Vandaag is de boot schoongemaakt en hebben we het verse eten gehaald. Alle groenten en fruit moet afgespoeld en gedroogd worden voordat het aan boord mag, zodat we geen insecten en kakkerlakeitjes meenemen. Naast nog 110 liter extra water, zijn er ook nog 4 kratten met eten volgens het stuwplan in alle hoeken en gaten van de boot opgeborgen. Op alle kastjes hangen lijstjes met de inhoud, met de instructie dat je moet opschrijven als je iets gebruikt of opeet. Deze voorbereidingsdagen vormen een erg goede team-buildings-oefening; het team werkt heel erg goed samen, en tijdens alle werkzaamheden wordt er ook veel gelachen. Elke dag om 18.00 uur wordt de dag geëvalueerd tijdens de dagelijkse borrel.

De waypoints volgens het eerste plan zijn bepaald, de grip-files voorspellen stabiel weer en het wachtschema staat klaar. Op basis van de huidige weersverwachting zullen we om de zuid van Gran Canaria gaan, en daarna zullen we eerst een behoorlijk stuk zuidelijk gaan om daar de Noord Equatoriale passagewind op te pakken richting Martinique - morgen om 11 uur vertrekken we eindelijk!

Lees meer

2022 atlantische oversteek Las Palmas-Martinique

Di 29 nov. De eerste kennismaking met Victoria is overweldigend.

Vandaag om 10u komt in Harlingen de bemanning van de Victoria voor het eerst bij elkaar. Een spannend moment. Sommigen kennen elkaar al of zeilden al samen. Wij willen dus de oceaan over. Negen man in totaal. Drie of vier weken op een bootje. Hoewel, Victoria is echt wel een schip. Wij, dat zijn zijn Casper, Sander, Martin, Kees, Alexander, Niels, Joost (co), Hans (schipper) en ik, Erik.

Een bont gezelschap, al zijn we allemaal mannen van een bepaalde leeftijd, behalve de co en de schipper. Hij is de benjamin. In het voorstelrondje schetsen we ons eigen karakter en wat we hopen te vinden op deze reis. We lachen wat af en ik krijg er een goed gevoel bij. Hans vertelt in het algemeen over de oversteek, het seizoen, de passaat, het zuinig doen met drinkwater, over de stroomgenerator die een uur per dag zal draaien, over handige kleding en dat we vooral een hoed met brede rand op moeten zetten. We melden onze fysieke beperkingen, want iedereen heeft wel wat. Een woordje over het leerklimaat: er zijn drie gouden regels: we schreeuwen niet (want wie schreeuwt is de controle kwijt en dat kan niet); we helpen een ander niet (tenzij die daarom vraagt), want dan steel je iemands leermoment; we vragen om hulp als dat nodig is. Een mooie insteek, vind ik. Ook voor de rest van het leven.

Dan mag ieder zijn eigen leerdoelen opsommen, wat tot dit lijstje leidt: een fijne vakantie hebben, de groepsdynamiek doorgronden, het leren trimmen van zeilen, het leren astronavigeren en werken met de sextant, het manoeuvreren met een groot schip (de schipper doet wel alle haven-bewegingen), het koken voor grote groepen, het vissen en het bakken van brood. Dan de communicatie met de wal. Die zal eenzijdig zijn: er gaat elke twee dagen een kort logboekje van het schip naar kantoor per satelliet. Op de boot komen géén berichten aan van de wal. Dit om te voorkomen dat er een nare situatie ontstaat als iemand slecht nieuws zou krijgen, waar hij vervolgens niets mee kan. Dan de groepsindeling voor de belangrijkste voorbereidingstaken. We geven onze voorkeuren op worden dan ingedeeld voor de boodschappen, het vissen, het broodbakken en het maken van een wachtschema.

Om 13u zijn we door de stof heen en gaat de groep uit elkaar. Ik ben blij en tevreden met vandaag, al zie ik enigszins op tegen de stoet aan winkelwagens die we naar de boot moeten zien te krijgen, en wat daarin moet, te zijner tijd. In de weken die volgen is veel overleg. Het valt nog niet mee om voor negen hongerige mannen een maand eten bij elkaar te verzinnen, vooral door alle beperkingen in vries- en koelruimte waar we geen goed zicht op hebben. De hoeveelheden zijn abstract als je gewend bent om voor twee personen te koken, of voor vier, en als de supermarkt om de hoek is. Het zal improviseren worden op het laatste moment.

Di 29 nov. De eerste kennismaking met Victoria is overweldigend. Wat een schip! Lang, breed, ruim en met een sportief flush dek. De wind zal gelukkig merendeel van achteren komen deze reis. Er komt toch wind? We zitten met z’n allen in de kuip en bespreken alles wat we nog moeten doen voor vertrek: wat reparatiewerk, de veiligheidsregels, wat waar zit aan boord en wie met wie een hut gaat delen.  Maar vooral: de bevoorrading. Ik heb vaker boodschappen gedaan voor een zeiltochtje, maar dit is van een andere orde, dat blijkt al snel. De ingrediënten voor wat we willen koken zijn er vaak niet, of anders, en er is ter plekke improvisatie vereist, en stalen zenuwen, om alles geregeld te krijgen. Het busje van de Hiperdyno is kind aan huis bij onze steiger en vaak rijden we met de taxi heen en weer. Iedereen lijkt het eens: dit zijn de zwaarste dagen van de oversteek. Maar zowel dinsdag-, woensdag-, als donderdagavond is er ontspanning bij het etentje uit, als het hart gelucht kan worden en we weer kunnen lachen. Overdag wordt trouwens ook veel gelachen hoor, maar het is vooral spannend. Als donderdag het laatste bestelbusje is geleegd en honderden liters water zijn gestouwd, en koffie, en meel, en soep, en wat niet al, is iedereen opgelucht. De boot ligt centimeters dieper, en honger zullen we niet krijgen. Vrijdagochtend vroeg zullen we starten. Het weerbeeld is niet eenduidig, het hoog boven de Azoren is verstoord en daar zullen we last van krijgen. Maar we gáán! Het kriebelt en iedereen heeft er zin in. We zijn in een paar dagen tot een fijne groep gegroeid en dat kan alleen maar beter worden.

Erik d'Ailly

2 december ’22 Vandaag om 11:30
Vertrokken uit de haven van Las Palmas, ietsje later dan gepland vanwege de uitgebreide safety breefing van Hans , onze schipper (en de laatste douches, heerlijk warm en zoet water). Het reddingsvest wat we verplicht moeten dragen aan dek heeft een eigen AIS baken dat geactiveerd wordt als het opgeblazen wordt. Dat gebeurt als het je in het water valt. Het AIS signaal geeft de positie van de drenkeling. Ook hebben we de MOB procedure doorgenomen (man-overboord) en de werking van de reddingsvlotten. Na de briefing motor aan, trossen los en we zijn onderweg!

Buiten de haven hijsen we  de zeilen, dat is op deze grote boot wel een klus op zich dat we allemaal goed moeten leren en wat zeer gecoordineerd moet gebeuren. Hans leert ons hoe het grootzeil en de fok met behulp van het hydraulische systeem gehesen worden. De zeilen op de Swan zijn te groot om dat met de hand te doen. Al snel werden we vergezeld van een groep dolfijnen die vrolijk rondom de boot spartelden. Wat een prachtige en snelle dieren. Het waaide een goede windkracht 3/4, mooi zonnetje en een behoorlijke oceaan deining. Grote rollers die onder de boot doorrollen.

Na het middag eten, aardappelpuree met gehakt en broccoli, gemaakt door Alexander in een slingerende en stuiterende boot hebben we het wachtschema doorgenomen voor onze reis. Het is een schema van meestal 3 uur op 3 uur af. We hebben dus allemaal per dag om de drie uur dekdienst, elk uur komt er iemand bij en gaat er iemand af. Er zijn minimaal 3 personen nodig om deze boot goed te zeilen, waarbij momenteel ook Hans of co-schipper Joost aanwezig zijn bij toerbeurt tot we goed ingeslingerd zijn en helemaal vertrouwd zijn met het reilen en zeilen van onze Victoria. Daarnaast is er per dag ook 1 persoon aangewezen die zorgt voor het eten en de schoonmaak, de z.g. “domestic services manager” ofwel de kombuisdienst. Dit is een behoorlijk intensieve dienst, Alexander beet de spits af en het is een uitdaging om in een slingerend en stampend schip in een goede smakelijke maaltijd voor negen kritische bemanningsleden neer te zetten. We zijn er redelijk aan gewend al nu.

De goede voorbereiding in Nederland door de focus teams Boodschappen en recepten (Alexander en Erik) , Broodbakken (Niels en Martin) , Vissen (Sander en Kees) , Wachtlopen (Alexander en Casper) betaalt zich terug.

Verder de dag gebruikt om de boot beter te leren kennen, de running backstays en de hydraulische systemen. De hengel ook nog even uit geprobeerd met een kunst inktvis om een dorade te vangen, nog niet gelukt, waarschijnlijk omdat we iets te hard varen (8 -9 knopen). Tegen de avond viel de wind weg in de schaduw van het eiland, paar uur motor aangezet. Even de koers verlegd voor een militair oefen terrein. Van 11 tot 3 uur ‘s nachts gedurende de wacht van Sander, Niels en Casper mooie wind gehad 10-15 knopen met behoorlijke deining die het schip goed oppakt en een schitterende reflectie van maanlicht op de oceaan, daarom doen we dit: onvergetelijke ervaring. Soms ruimt de wind en zit je op het voordek te werken om de bulletalie aan de giek vast te zetten. Slapen na je wacht gaat steeds makkelijker, we beginnen al wat te wennen aan het ritme van een varende ocean crew van 9 mannen.

3/12: positie is 27*05N 017*00W.
Het weer startte deze dag met regen en wat wind in de ochtend, maar al snel besloten we om de motor bij te zetten. We zagen deze middag ook ‘iets’ groots in het water, waarschijnlijk een walvis en een school bruinvissen (volgens Sander, Orka’s volgens Niels). Tijdens onze dagelijkse evaluatie en gemoedstoestand peiling (alle lichten nog op groen?) na de lunch (spaghetti met champignons en kip van kombuis manager van de dag (Sander) hebben we het verdere reisplan besproken. De laatste weerberichten gaven aan dat een westelijke koers op dit moment de beste optie is, koers 270. Later zullen we een slag meer zuidwestelijk maken. Boot goed, crew goed, weer iets minder. Tot nu 150 nm afgelegd in grofweg WZW richting. Al relatief veel gemotord, dat wordt hopelijk beter. Start was qua zeilen erg goed. Sinds gisteravond af en toe een periode met wind, gaat vaak gepaard met buien. Proberen de koers 240 graden vol te houden. Zeilen net weer gestreken.

Zondag 4 December 12:10 Positie 27*05’.330 Noorderbreedte  en 017*00’.660 Westerlengte.
Ik had de vroege wacht van 00:00 tot 03:00 samen met Casper, Alexander en Hans. Voor het grootste gedeelte weer op de motor. Rond 2:00 trok de wind wat aan en kregen we les over zeiltrim , hoe de zeilen te zetten bij weinig en veel wind. Dat laatste konden we meteen in de praktijk brengen doordat een buienfront over ons heen trok, niet veel regen maar wel een wind shift en een behoorlijke toename van de  wind. De rolfok ingedraaid ter preventie en standby om eventuele verdere acties te ondernemen . Daarna het grootzeil middels de overloop ‘open’ gezet om wind te lozen. De bui trok weg na zo’n 20 minuten ongeveer. Ik vond het behoorlijk spannend omdat je  niet van te voren kunt zien hoeveel wind er in zo’n bui zit. Mooi detail was dat we ook een maanlicht ‘regenboog’ zagen. Na een uur of 2 geslapen te hebben liep ik de wacht van 0600 tot 0900 met Martin , Alexander en Joost. We hebben nog steeds de motor aan , varen koers 240 ongeveer om zo snel mogelijk weer bij meer windrijke zeeen te komen. De zonsopgang was magistraal , geen land te bekennen rondom ons aan de horizon lage druk systemen en door de zon en regenbuien mooie regenbogen. Nu zien we ook de echte oceaandeining van ca 5 meter , soort van bergen die rustig onder ons door gaan.

Persoonlijke noot. Als ik aan thuis denk kan ik wel emotioneel worden. Zeker als ik aan sinterklaas en kerstmis denk. Maar aan de andere kant, dan heb ik zo 2 cadeau’s als ik thuis kom. Als groep hebben we het getroffen denk ik, sfeer is goed, wordt veel gelachen en leren elkaar in heel korte tijd steeds beter kennen. Ook besef je hier ook wat een ontzettend klein stipje we zijn in de enorme wijdsheid van de oceaan en hoe we als mensheid effect hebben op weersystemen die al eeuwen lang eenzelfde verloop hadden maar nu toch echt aan het veranderen zijn. Waar blijft de oostpassaat?
Geschreven door Sander

Zondag 4 december einde dag Postitie 26*29N 019*06W
2 dagen nu onderweg Inmiddels wat wind gevonden. Zie ten zuiden van de Canarische eilanden een groot gat zonder wind. Die strekt zich uit richting zuidwesten en wordt breder.

Maandag 5 december
In de nacht hebben we goede wind en doen 8 a 11 knopen aan snelheid! Maar rond 6 en valt de wind weg, en moet helaas de motor weer aan… In de middag blijkt er na twijfels toch een vis aan de lijn te zitten, een dorade! Omdat hij er al enige tijd aan hing was de lijn verstrikt, dus dat deel knipten we weg. De dorade smaakte heerlijk, dankje dorade en sorry … We motoren verder zuidelijk richting Kaapverden, met de bedoeling om door de windstilte te komen. In de avond haalt Joost pepernoten tevoorschijn en vertellen enkelen hoe ze hun sinterklaas normaal beleven.

Dinsdag 6 december 12:00 boordtijd positie 22*06’.000N 020*04’.800W
We motoren verder, er is wel iets wind uit het zuiden, maar dit is te weinig… De wind is al aan het krimpen, hopelijk is dat een voorbode van de zo gewenste passaatwind die zich lijkt te gaan ontwikkelen. Spannend!
Geschreven door Casper.

Donderdag 8 december Door Niels; 18*51N 021*00W
Sinds Woensdagnacht varen we in een gebied met weinig wind, ongeveer op de noord/zuid grens van Western Sahara en  Mauritania (170nm uit de kust) is de motor uitgevallen die we aan hadden gezet om door het gebied van ongeveer 200nm te motoren. De zeilen weer gehesen en met het beetje wind wat er was langzaam naar het zuid/westen gezeild. Het lijkt er op dat we langzaam in het gebied komen waar de passaatwinden waaien en iedereen ziet er naar uit dat de Victoria deze gaat oppakken, we hebben op stukken eerder in de reis gezien dat ze echt wil gaan als er wind is. We zijn nu 160 nm ten noord/westen van Santa Maria (Cape Verde islands), de zon schijnt en het wordt steeds warmer. Vannacht zaten we met zijn tweeën achter in de cockpit toen er een vliegende vis bovenop me sprong, na van de schrik te zijn bekomen hadden we weer wat om te lachen, er wordt een hoop gelachen. Hans (de Captain) heeft alle filters van de motor vervangen en is nog wat leidingen aan het schoonmaken, ik vermoed dat hij de motor wel aan de praat krijgt, mocht dat niet het geval zijn dan komt dat wel in Martinique. We zien af en toe vrachtschepen op de plotter en vannacht eentje van Brazilië naar Rusland, wat zit er allemaal in? Het volkoren brood wat ik dagelijks bak is goed aangeslagen, niet zelden zie je tijdens de wisseling van de wacht iemand met een boterham met pindakaas lopen. De dagelijkse soep slaat niet bij iedereen even goed aan en dus hebben we ook alternatieven. Met het volkoren broodmeel, wat eieren en bakpoeder hebben we pannenkoeken “in elkaar geflanst”, wat kan er nou fout gaan? Met wat appels, siroop en een spuitbus slagroom was het een echt feest, er waren zelfs pannenkoeken met kaas. Hopelijk zijn we bij het volgend bericht hard aan het zeilen. Tot dan!

Donderdag 8 december
In de nacht van woensdag  op donderdag zeilen we met een slakkengang op ongeveer 170 mijl langs de kust van Mauritanië. We moeten het nu van de wind hebben! Een port-to- port passage van een vrachtschip die moet uitwijken voor ons en dat ook doet.Het schip passeert op ongeveer 700 meter aan bakboord. De nacht heeft een volle maan met lichte bewolking die een  wolkenloze cirkel vormt rondom de maan. Nog nooit gezien. Het is al bijna morgen als Erik en Alexander dolfijnen  naast de boot zien.  In de middag weet het reparatie- team (Hans, Casper en Cees) de motor weer aan de praat te krijgen.  Een verstopte brandstof leiding was de oorzaak. Genua wordt naar binnen gedraaid en op het grootzeil en motor met een snelheid van 7 knopen naar een way-point op ongeveer 140 mijl ten noordoosten van Boavista, een eiland in de Kaap Verden. Daar wordt opnieuw bekeken welke koers de meest kans biedt op het oppakken van de Noordoost Passaat.

Vrijdag 9 december
Aangekomen  op het way-point gaan we stuurboord uit, koers 270 West. Met deze koers blijven we ongeveer 140 mijl te noorden van de Kaap Verden. De noordoostelijke wind blijft zwak, de zee heeft een swell van ongeveer een meter, fair weather clouds in lange rijen  zo ver het oog reikt.  Vliegende vissen duiken op uit de golven, soms belandt er een aan dek. Soms zien we kleine vogels die over de golven scheren. Windkaarten laten zien dat er ten noorden van ons een windloze slurf zit van honderden mijlen lang. Die proberen we te vermijden. Voorbij Santo Antao, het meest westelijk eiland van de Kaap Verden vallen we af naar koers 210 West op weg naar het gebied dat een sterkere Noodoost Passaat heeft. ‘s Nachts sturen op alleen het kompas en de plotter vergt enige oefening. Dat moet als de sterren achter de wolken blijven. De zonsopgangen en ondergangen zijn adembenemend mooi.

Zaterdag 10 december 17:00 uur 18*20 N 025*36 W
De hengel achter de boot heeft beet, een  grote mahi-mahi een meter lang die door de vissers van de bemanning  (Sander, Kees en Casper) wordt gefileerd en tijdens het warme middageten wordt opgegeten met een risotto gemaakt door Erik. Zeilend schieten we nog niet echt op, een bootsnelheid van 4- 6 knopen De boot kan makkelijk 9-11 knopen halen, maar daar is wel meer wind voor nodig. Koerswijzigingen gaan gepaard met zeilstand wisselingen die in een strak georganiseerde volgorde van stappen worden doorgevoerd. Er wordt niet gegijpt, stormrondjes worden toegepast, dus overstag gaan. Dat vergt indraaien van de genua, aanpassen van de bakstagen, verhangen van de bulletalie, aantrekken van het grootzeil, en tenslotte weer uitdraaien van de  genua over de andere boeg.
Alexander

Zondag 11 december. Geschreven door Martin. 16:00 (UTC-1)
Positie 17*22’ N 030*44’ W

Another day, another night, zeilend zoals die gaat, maar nu eindelijk dan toch in de passaat! Nog 1900 NM naar Martinique. Met gemiddeld 7 kn zo’n 15 dagen te gaan. De watermaker doet niet meer mee, maar met een beetje rantsoenering moet het geen probleem zijn. De bemanning ontspant, hoewel nog ver van het doel, gaan de gedachten meer dan hiervoor naar het thuisfront. Er is voor het eerst tijd voor muziek uit de playlist van Kees. Tot 3 uur in de ochtend blaast de wind met 15 tot 20 kn. De snelheid loopt op tot boven de 10 kn. Zo hier en daar kraakt het wachtschema dat iedereen om de 3 uur uit zijn slaap haalt.

Maandag 12 december.
De hengel van Sander gaat weer uit, nu over stuurboord want de wind is gedraaid , daarmee de vlag en die dreigt dan verstrikt te raken in de uitstaande vislijn. We bidden voor een Tonijn. Terwijl Joost en Martin Afwassen, Alexander de boot stuurt, Kees slaapt, Casper een zoutwater bad neemt, Hans de trim controle. .. … ert, Erik een recept voor morgen uitzoekt en Niels zich klaarmaakt om het komende uur het stuur over te nemen, horen we dat Nederland met 4 - 5 verloren heeft van Argentinië. Dat maakt hier echter weinig indruk. Wij houden ons bezig met de wind en het weer. Tijdens de nachtelijke  wacht is het erg gezellig. De ene helft praat terwijl de andere helft luistert. Het zal al weer snel dinsdag worden. Koers rond de 270 graden. Nog 2 weken voor een biertje en een frans stokbrood. Ook al zullen we het versgebakken brood van Niels dan ongetwijfeld missen.

Maandag 12 december:
Maandag wasdag. Het mooie weer wordt gebruikt voor douchebeurten aan dek. Putsen, inzepen en opnieuw putsen. Beide kuipen worden gespoeld. Stuurstand en radarkolom worden ontdaan van nachtelijke koffiespatten. De bemanning is paarsgewijs verdeeld over de cabines. Kees en Martin in de voorpiek, Erik en Sander aan stuurboord, Niels en Alexander aan bakboord, Hans, Joost en Casper achterin. Iedere cabine heeft zijn eigen wc en wasruimte, alles op zout water. In elke cabine zijn er twee boven elkaar geplaatste kooien, is er een hangkast en enkele lades voor kleding. De bovenste kooien hebben slingernetten. Werken in de kombuis gaat steeds gemakkelijker. Dat is te merken aan de kwaliteit van de menus. Co-schipper Joost zorgde voor appetizers en een heerlijke vegetarische linzenschotel. Het leven aan boord begint in een passaat-ritme te komen. De constante wind van 13-18 knopen, de koers die al enkele dagen nagenoeg onveranderd is (pal west 270 graden), de zeilstand ook enkele dagen onaangeraakt, zorgen voor rust en regelmaat. Heel anders dan de eerste dagen na vertrek, waarin weer- en windveranderingen tot nachtelijke uitstapjes aan dek noopten om ze zeilstanden bij te stellen. Marifooncontact met een meeligger. Zagen een zeiltje in de verte, maar niet op de plotter, omdat zijn AIS kapot was. Een Belgische familie op weg naar Guadeloupe. Ook daar alles wel aan boord.

Dinsdag 13 december:
Vandaag een schitterende zeildag, zon, wind 4-5 bft,  de oceaan diepblauw, een swell van 2- 3 meter en windgolven met schuimkopjes, langgerekte passaat wolken. We doen 7-9 knopen per uur. De boot zeilt als een trein en surft soms op de swell, massa’s wit water opzij duwend. We zitten nu midden op de oceaan ongeveer 1500 mijl ten oosten van Martinique. Verwachten voor de kerst aan te komen. Kok Kees maakte iedereen aan boord gelukkig. Zit ‘s middags een tijd op de preekstoel te genieten van het mooie weer, net als Sander. Niels bakt elke dag twee broden, en heeft voldoende voorraad meegenomen voor een retourtrip. Dat geldt ook voor de voorraden voor de appelmoes-havermout cake van Alexander voor het ontbijt. Eriks inkopen geven richting aan het het middageten.

Sander’s visuitrusting wordt iedere dag uitgerold. Stand: twee vissen binnengehaald en bij een de lijn gebroken. Casper en Martin duiken overal op waar hulp nodig is. Afgelopen nacht was de sterrenhemel meestal goed te zien, hoewel het leek alsof er een vochtsluier over de oceaan was getrokken wat het zicht minder scherp maakte. De nacht is echt pikzwart als de maan er niet is en de sterren schuilgaan achter een gesloten wolkendek.  De horizon is dan nauwelijks waarneembaar. Sturen in de nacht is daarom veel vermoeiender dan sturen overdag. De 3-mans wacht wisselt daarom om het half uur van roerganger. Geregeld duiken Hans of Joost op, beoordelen de omstandigheden, blijven een uurtje en gaan daarna weer naar binnen.

Woensdag 14 december 12:00 uur boordtijd (UTC -1) positie 17*43’.500 N 036*30’.700 W Nog ongeveer 1400 mijl te gaan.
Een nieuwe dag. Flink doorgevaren, bijna 200 mijl in een etmaal. Vannacht kwam een scala van luchten voorbij: een stralende sterrenhemel zonder vochtsluier met Orion en Cassiopeia, de planeten Mars, Neptunus, Uranus, daarna de maan, soms pikdonker. Alles wel aan boord!

Woensdag 14 december
We zitten nu ongeveer midden op de oceaan, in de wijde omtrek geen schip te zien. De wind waait bestendig rond de 15 - 20 knopen met  een mooi zonnetje en flinke deining. Om de beurt laten we de Victoria pal west van de metershoge golven af surfen met de wind ruim in de rug terwijl zwermen vliegende vissen een goed heenkomen zoeken. De max dag snelheid is 10.6 knopen.

Ook de huishoudelijke routine loopt door, Sander, Kees en Erik ontdooien de koelkast en zorgen dat de hygiene in de keuken helemaal up to standard is. Alexander, Niels en Martin zorgen dat de waterflessen weer netjes gestuwd worden, Casper stuurt. De sfeer is goed, hoewel we wel soms moeite hebben met het 3 uurs rooster. De Victoria gaat hard en alles beweegt aan boord, als de wind aantrekt en je ligt in je kooi dan hoor je het want bewegen tegen het dek, het water ruisen tegen de romp en sommige golven zetten de boot even opzij met een behoorlijke zwieper zodat je in je kooi ligt te slingeren.

Het vers fruit is op, de citroenen zijn aan de beurt, doen we door onze drink bidons, douchen doen we met de puts in het gangboord met zeewater, net als alle overige was. Het is even wennen maar het gaat eigenlijk prima. Ook is het merkbaar warmer geworden. Vannacht brak de de eerste rif lijn van het zeil, dat is niet ongewoon onder deze vragende omstandigheden. De herstel operatie in de holst van de nacht door Joost, Sander, Alexander en Hans verliep gestructureerd en was succesvol.

 Donderdag 15 december 2022
Heerlijk ontbijt vandaag gebakken ei met spek van de chef kombuis van de dag Casper op brood van Chefbakker Niels. Vanwege een windarm hogedruk gebied dat Hans en Joost zagen op het weerbericht zijn we overstag gegaan, varen nu ongeveer 120 nm koers 240 (zuidelijk) waarna we weer richting Martinique koersen. Overstag gaan op deze boot is een behoorlijke klus die door Joost, Martin, Alexander, Erik en Kees uitgevoerd werd. Inmiddels leren we de boot steeds beter kennen en gaan dit soort handelingen ook steeds beter. Toch ben je al gauw 45 minuten mee bezig om alles gecontroleerd door de harde wind te loodsen, olv van Joost die dit in goede banen leidt.

Tijdens de team check de squals besproken (=grote bui op zee In het caribisch gebied). Hier kan behoorlijk wat wind uit komen en is een kwestie van goed voorbereiden. Deze buien kun je aan zien komen.

Nu we dichterbij ons eind punt komen en we wat meer tijd hebben tijdens onze na middag borrel met 0.0 biertjes komen de ideeën oa van Kees om het Victoria shanty koor op te richten om de kerst op te leuken met klassiekers als ’bloed, zweet en tranen‘  en ‘wist niet dat tranen ook van zout waren’. Ons vocht gebruik is gerantsoeneerd omdat de watermaker stuk is. De aanwezige voorraad vocht is ruim voldoende voor de duur van de tocht. Nog 1211 Nm te gaan.

Vrijdag 16 december 2022 Positie 15*46’ N 042*27’ W 20:00 (UTC-2) nog 1074 zeemijlen.:-)
Heerlijk om uit de wacht te komen terwijl scrambled eggs al voor je klaar staan met vers gebakken brood. Vannacht weer een prachtige sterrenhemel, mars, uranus en neptunes staan fel te schitteren. In de loop van de morgen neemt de wind af naar 8-10 knopen en halen Erik, Martin Sander en Joost olv Hans de rif uit het grootzeil en doen we wat noodzakelijk onderhoud aan het zeil. Het is warm en iedereen is loom en vermoeid maar we hebben een mooi vooruitzicht: het duizend mijl feest! Het is bijna zover dat het ‘nog maar’ 1074 nm naar Martinique is. Je krijgt een  ander begrip van afstand hier op de oceaan. Inmiddels is de wind weer aangetrokken NNO 15 knopen en loopt de Vitoria weer rond de 7 knopen. Niels en Alexander zijn tot het uiterste gegaan om de bemanning van heerlijke pannenkoeken met spek en stroop te voorzien In de avond, vooraf gegaan met een heerlijke zero coke.

Verdere nieuwe gewoontes: Joost en Sander doen tegenwoordig hun workout op het voordek. Kees is de DJ van het schip met zijn uitgebreide playlist waarvan we gedeeltes luisteren tijdens de middag borrel.

Al met al komen we steeds meer in het ritme van een zeilende gemeenschap afhankelijk van elkaar en het schip ver verwijderd van de bewoonde wereld al is er verlangen naar een bed dat niet beweegt en een muur die je geen ongevraagde kopjes geeft. Of een keuken waarin het fornuis niet beweegt en glazen en bestek niet rond geslingerd worden.

De oceaan is elke dag anders en zorgt voor onverwachte verrassingen qua deining en kleur. Heel bijzonder is de sterrenhemel waar 10 duizenden sterren te zien zijn tijdens de nachtwachten en die ons helpen koers te houden in de nacht. Elke dag zijn er interessante gesprekken en wordt er gelachen.

Geschreven door Sander.

Zaterdag 17 December Niels 14*43’ N 047*14’ W 15:00 (UTC-2)
We hebben vanmorgen een “1000mijl to go”-feestje gehad, een blikfruit bekertje met spuitslagroom en een 0.0% biertje. Terwijl ik dit aan de Navigatie tafel schrijf staat er nog 984mijl tot Martinique op de plotter. Het is een mooi moment nadat we al 2350mijl hebben afgelegd. Vannacht stond ik rond middernacht aan het roer toen er een zeilschip aan bakboord op de plotter verscheen, we hadden hem al een tijdje in de gaten op de AIS (automatic identification system). We zaten op een kruisende koers en konden in het matige zicht uiteindelijk bootlichten waarnemen. Uiteindelijk kwam er een CPA warning (closest point of approach), we zouden op 15 meter van elkaar kruisen. We konden geen contact krijgen met het andere zeilschip en zijn van koers veranderd zodat we er achterlangs gezeild zijn. Toen we dichterbij kwamen moeten de zeilers wakker geworden zijn, de eerste die zich op de radio melde sprak nauwelijks Engels, even later kwam er een crewmember met een sterk Frans accent en slaperige stem die zich excuseerde. Het is moeilijk voor te tellen dat je midden op de oceaan een aanvaring kan hebben tussen twee zeilboten. Er was geen enkele andere boot te bekennen op de plotter alleen wij en de Franse zeilers. Vanmiddag hebben we een “badder sessie” op de agenda gezet. Alexander en ik gaan dan aangelijnd naar het voordek, eentje kleed zich uit (inclusief reddingsvest) en de andere gooit aangelijnd en met reddingvest emmers zeewater over de degene die op het dek zit. Dat het zoute water een wat plakkend gevoel geeft neem ik op de koop toe, het is echt een verfrissend moment. Het is inmiddels Zondag en er is nog een beetje data over zodat er nog twee alinea's bij mogen voordat dit bericht verstuurd wordt. Nu (13:45) staat de DTW (distance to waypoint) op 798 mijl, we varen in een directe koers naar Martinique. Ik heb net in de sailors guide gelezen dat in de haven waar we naar toe gaan (Ste Anne) er een beach cafe is dat Croissants en Pain au chocolat verkoopt. Vanaf het moment van aankomst in de haven zal het boord broodbak team dus ook per direct ophouden te bestaan :-)

Een warme douche van een kwartier of langer en een whiskey met ijs zijn nog maar een aantal dagen verwijderd, wat zal dat eerste slokje lekker zijn.

Maandag 19 December
In de namiddag zon van afgelopen zaterdag vraag ik me af, hoe zou ik de oceaan omschrijven? Spontaan ontstaat een gedicht.

Gedicht -

De Oceaan.
De oceaan, een speels kunstwerk van golven, schuim, en rimpels vangen het oog. De tijd vervaagd. De wolken, sterrenhemel en zons- op- en afgang houden de wacht. Geluid van de wind, golf-brekers en klapperende voorwerpen aan boord begeleiden het ritme. Alles verandert, de oceaan blijft.

Maandag middag ervaren we de eerste buien tijdens de reis waarbij de wind en de deining toenemen. Wind tussen de 22-31 knp.  Dit houdt aan in de nacht en de eerste wachten in het donker worden door de groep met enige spanning tegemoet gezien. Na de succesvolle ronde van ieders stuuruurtje voelt iedereen zich al comfortabeler. Er is veel geleerd en verschillende stuurtechnieken zijn eigen gemaakt. Voorkeur is persoons afhankelijk; op het kompas, op de wind koers, op spaarzame sterren, op gevoel om het effect van de oceaan golven voor te zijn, en op feedback van incidenteel geklapper van voorzeil en helling van het schip. Bij de team bespreking wordt het sturen van deze nacht beschreven als enerverend, grensverleggend en intens lief.

Dinsdag 20 December Joost (co-schipper)Positie 20:00 uur (UTC-3): 15*59’ N 54*37’ W

Langzamerhand worden er plannen gesmeed voor de aankomst in Martinique over 450 mijl. We verzamelen een schatting voor de ETA (estimated time of arrival) en vragen over elkaar voor een quiz die we bij aankomst willen houden. Er mag een hard randje humor aan zitten. Er heerst een sfeer; “we zijn er bijna”, tegelijkertijd zijn het nog 450 mijlen, oftewel 5 keer de Nederland-Engeland zeilafstand. Tijdens de oceaan reis vervaagt het gevoel van tijd en ruimte.

Donderdag 22 December Positie 14*58’ N 058*59’W 10:00 uur (UTC-4)

Het is 08:50AM, we zijn 125 mijl ten oosten van Martinique, we zijn de laatste paar honderd mijl aan het afkruis en omdat de wind van het noord-oosten naar het oosten is gedraaid. Door de extra mijlen die we met deze manoeuvres maken zullen we waarschijnlijk morgen in de haven van St Anne (Du Marin) aankomen.

Gisternacht werden we opgeroepen door een zeilboot met Australiërs aan boord, ze hadden niemand gezien of gesproken sinds de Cape Verde Islands. Het accent van de Australiër bracht grote glimlachen op het gezicht van Hans en ik. Hij was bijna niet van de radio te krijgen, we kregen in groot detail verslag van zijn reis van de afgelopen weken en toekomstige plannen. Jammer dat ze naar Guadeloupe onderweg zijn anders hadden we het gesprek nog voort kunnen zetten met een “cold one” in Martinique. We hebben nu 3300 mijl gezeild, dus de laatste 125 mijl is nauwelijks noemenswaardig. Gisteravond mijn laatste cake gebakken er is geen spoor meer van te bekennen. Wat zal een duik van de boot lekker zijn als we morgen voor anker gaan.

Geschreven door Niels

Lees meer

Vertrek Sint Maarten 30 april 2023

Na 3 dagen voorbereidingen: inkopen, reparaties. inpakken

Zaterdag 6 mei. 16.00 uur. GPS Position 28º 25.873 N 53º 39.009 W, Logstand XXX
Afgelopen 24 uur verschillende windsnelheden en richtingen. Tot nu toe voldoende snelheid kunnen maken. Wij zien op de gribfiles ook dat de wind meer noordelijk zit en gaan daar heen.

Zondag 6 mei 16.30 uur. GPS Position 30º 58.532 N 52º 54.578 W Logstand 946.
Vandaag tikken we 1000 NM aan! Nog steeds voldoende wind,  vanmiddag waarschijnlijk windstil. Koers is nog steeds noordelijk om snel wind op te pakken.

6 mei 2023 - week 1
Op maandag 30 april vertrokken we dan eindelijk onder professionele begeleiding van twee ervaren zeezeilinstructeurs (JP en Fer) gooiden we (Jos, Kees en Jan-Joost) de trossen los  in Marina Fort Louis in Sint Maarten, aan de Franse kant. Na een aantal dagen van voorbereiding, veiligheidsinstructie, oefenen met de boot, hoeveel eten en drinken nemen we mee, hebben we voldoende brandstof en gas, is de Victoria is goede technische conditie, maar vooral vinden we elkaar leuk genoeg om samen ruim twee weken bij elkaar te zijn om de oversteek met succes te maken? Dit was de belangrijkste vraag van schipper JP voordat de trossen los gingen, daarna was er geen weg meer terug! Of we elkaar leuk genoeg vinden maken we ons ondertussen geen zorgen meer, het is mooie groep kerels, met verschillende achtergronden en met een gemeenschappelijke passie, namelijk zeezeilen. toch Kees?

De afgelopen dagen hebben met name in het teken gestaan van in het ritme komen van het wachtschema men dat was best een tough cookie om eerlijk te zijn je bioklok wordt flink opgeschud en niet alleen je bioklok, ook het slapen in je kooi schudt je lichaam flink op.

En dit allemaal onder erg warme temperaturen en veel klamheid aan dek en binnen (toch wel) maakt het een beste uitputtingsslag. En oh ja we kenden elkaar allemaal niet van te voren waarom deden we dit ook alweer? Om de ervaring, het zeilen, het avontuur hoeveel avontuur beleef je nog in je drukke bestaan tegenwoordig? Gewoon, even een paar weken terug naar de basis, naar jezelf. Er even tussenuit, tijd voor jezelf. Iedereen zeilt mee vanwege zijn eigen verhaal (of omdat het je baan is), maar al snel is de sfeer aan boord goed, erg goed zelfs. Er wordt flink gezeild, iedereen pakt zijn deel. Er wordt ook gekookt, af en toe gecleand, alles zonder mokken. Naast het zeilen, zijn de gesprekken fantastisch! Mooie verhalen, iedereen is aan het woord. En we mijmeren over van alles en nog wat, proberen het verschil tussen empathie en compassievol te doorgronden, tussen reflecteren en resoneren en dat alles met een flinke dosis humor. En zonder alcohol, want dat hebben we afgesproken niet te drinken tijdens de oversteek (maar goed ook, naast veiligheid (!), niet te doen met dit wachtschema.

We zijn gelukkig inmiddels enigszins gewend aan ons nieuwe ritme. We zijn zelfs bezig het wat te optimaliseren zodat je in een nacht net iets meer slaap kan pakken. De uitdaging voor de komende dag en is meer mijlen te maken (hebben best wat minder wind gehad), afgelopen nacht was té gek daarentegen! Onder dreiging van mogelijk regen en onweersbuien in de verte, om ons heen, met een mooie 4BF snelheid gemaakt met de Victoria, 11,7 knopen!!! Deinend en surfend de oceaangolven af. Is er iets mooiers te doen? Daarnaast zullen we ons de komende dagen moeten richten op het vangen van vis, we zijn namelijk door onze vleesvoorraad heen. En vegetarisch gaat het niet worden hier aan boord.

 En persoonlijk vind ik dat we toe moeten naar ‘nick names’, maar dat is natuurlijk een ‘what happens on board, stays on board’ gevalletje. We zijn momenteel nog niet op de helft, dus hebben we nog tijd genoeg een vervolg te schrijven in dit Blog (is Zlog geen betere naam?).

We hebben ruim 850 NM gezeild, van de ruim 2.200 die ons te doen staan. Maar de ervaring is écht fantastisch, wat een avontuur, wat een mooi moment in ons leven.

Maandag 8 mei GPS Position 32º 57.072 N 51º 22.209 W Logstand 1092
Tot vanochtend goed kunnen zeilen. Nu is de wind op. De voorspelling geeft aan het eind van de dag weer wind. Gisteren een geelvintoni jn gevangen om de 1000 NM grens te vieren. Sfeer aan boord is goed en Victoria doet het prima. Accu’s laden op zowel motor als generator.

Dinsdag 9 mei GPS Position 34º 12.485 N 49º 14.759 W Logstand 1231
Afgelopen nacht en vanochtend goed kunnen zeilen in wind 15-20 kn.

Woensdag 10 mei GPS Position 35º 17.028 N 45º 24.323 W Logstand 143 5 NM
De wind is constant tussen 15-20 kn en we maken goede voortgang. Zaterdag en zondag is minder wind voorspelt dus waarschijnlijk nog 1 dag motoren. Sfeer aan boord is prima. Wat kleine klusjes, verder alles in orde. Nog 825 zm tot Horta en 950 tot Ponta Delgado

Donderdag 11 mei GPS Position 36°9.814'N  41°50.305'W Logstand 1620 NM
Nog een dag of 4 naar de Azoren, beetje afhankelijk van wanneer de wind weg valt. De verwachting is dat we tot vrijdag einde dag nog minstens 15 kn wind hebben en za/zo afnemend. Nu steeds gemiddeld 8 kn snelheid.

Vrijdag12 mei. GOS Position 36°45.626'N  38°44.842'W Logstand 1775  NM
Onze snelheid ligt tussen 6-7 kn. Vanmiddag neemt de wind af en moet de motor aan. Fajal nog ongeveer 450 NM te gaan. De nachten zijn vochtig en kil, overdag zonnig en aangenaam. Sfeer aan boord is prima.

Zaterdag 13 mei GPS Position 37°28.350'N  35°16.413'W Logstand 1942  NM
De wind is gebleven en het lijkt alsof we genoeg wind houden. Gisteren reparatie van het SB nav licht dat aangetast was door zout. Sfeer blijft onverminderd goed. Vanmiddag tikken we de 2000 NM aan.

Zondag 14 mei 13.20 UTC GPS Position 38°6.074'N   31°44.412'W Logstand 2123
Nog 150 NM naar Horta. ETA maandagochtend lokale tijd. We proeven de T-bone steak al :) Wind 10-15 kn, snelheid 6-8 kn. En de voorspelling is dat we deze wind houden.

Maandag 15 mei aangekomen op Horta :-)

Wat hebben 5 min of meer wildvreemden op een zeiljacht gemeen? In ons geval (en door de ogen van de schrijver kijkend) vrijheid,  avontuur en een voorliefde voor de zee. De dagen van gewenning zijn voorbij, iedereen is ingeslingerd en gewend aan het wachtschema. De één gaat er makkelijker mee om terwijl de ander stiekem het gevoel van een kater moet wegklikken. 3x4 en 4x3 of was het toch andersom? We helpen elkaar er wel doorheen en wekken betrokkene indien nodig. Even de oceaan over, die paar weekjes op zee wat is daar nu moeilijk aan? Waar te beginnen? Is er voldoende proviand? We hadden toch meer tomaten? En de yoghurt, is die nu al op? Wat doen we met die kolen die gezellig tegen je beginnen te praten? Gelukkig hebben we chef Fer, hij weet raad! Salades, mayonaise en toverpoedertjes, hij maakt er wat van! Een uitkomst, zeker gezien de culinaire hoogstandjes van de rest van de opvarenden. De 2e ronde van Kees was aan de vissen nog niet te slijten. Een volgende uitdaging is de kledingvoorraad, hoeveel shirtjes heb je nodig als alles vochtig blijft? Volgens de Musto-king moet 31 stuks voldoende zijn, mits Musto prominent zichtbaar is.

Dan de kleine ongemakken, een ongeluk zit in een klein hoekje. Anders gezegd een spieboom maakt rare sprongen getuige de kopstoot van BamBam, 3 dagen koppijn is het resultaat. De reis vordert gestaag, de wind is onze 6e metgezel en vriend. Onze cap JP houdt koers, iedere verandering in de wind en zeil worden direct opgemerkt. De motor blijft nagenoeg ongebruikt en onder de mooiste sterrenhemel  glijden we met gemiddeld 7 knopen voort. Een nieuwe traditie is een feit: de 1000nm pancake! Toekomstige crossers opgelet, wie biedt zich aan voor deze schone

Het resultaat na een dag of 14? We zijn een team,we've got our 6!
Nog even en de T-bone steak en de rode broek zijn binnen.
Conclusie, alles is tijdelijk maar de herinnering blijft. 

We hebben gelukkig nog wat tijd over voor een mooie tour op de wal, een ander eiland en nog een tour voor.

Lees meer

We gaaaaaaan! Zooo leuk dit! Wat een avontuur. Ook best spannend. Heb nog nooit op een oceaan gezeild. En dat gaan we allemaal doen.

Dag 1

We vliegen via Porto naar Azoren. Naar de haven van Ponta delgada op Sao Miguel. En we hebben de boot ‘Victoria’ gevonden hoor! Jeeesus wat een mooie boot en dat is ons huis de komende 11 dagen! Haha wat gaaf dat we hier zijn!! De boot, 4 hutten met elk een badkamer (tje) is geweldig maar is hier aan daar aan een opknapbeurtje toe, geen prinsessen boot zeg maar. We eten tapas in een leuke tent in het stadje en maken kennis met elkaar. De bemanning is leuk denk ik, Harold en Cathelijne , Maartje, Ronald, Ariane en ik en de schipper Jan-Paul. Ik heb een lekker bed en ga slapen. Heb veel zin in morgen!

Dag 2

Lekker geslapen aan boord. We liggen voor in de punt met een groot luik, alsof we in de buitenlucht slapen. Vanochtend na het ontbijt instructies over de boot, beginnen met de veiligheidsinstructies. Dat zijn er veel! Ik merk dat ik het al leer kennen en ik vind ook dat er veel maatregelen zijn genomen om alles zo veilig mogelijk te maken. Daarna boot instructies, alle boten zijn anders. Deze boot is behoorlijk veel groter dan de andere boten waar ik ooit op heb gevaren. We koken nog een lekkere soep en vertrekken tegen een uur of 12. Vandaag gaan we ‘in slingeren’ , wennen aan de boot, hoe snel reageert de boot en wat zijn de procedures voor overstag, bulletaly en reven. Dat is ook bij alle boten anders. Het is echt Azorens weer, wolken blauwe lucht ca. 20graden en windkracht 4-5. We zetten koers naar een klein eilandje voor de kust, daar gaan we omheen en weer terug naar dezelfde haven op San Miquel. 10 nm heen en 10 terug. Het is gezellig aan boord en een soort van relax omdat de boot zo stabiel licht en lekker ruim is. Om 17h lopen we weer de haven in. Een mooie zeildag, superfijn om hier te zijn, heel bijzonder! Nu lekker aan de borrel en vanavond in het stadje eten. Gezellig gegeten en op tijd mn bed in. Morgen gaan we de grootste overtocht van deze week doen, 20 uur varen, we gaan wacht lopen, ik geloof 3 uur op 6 uur af, spannend! Heb ik nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het ka.

Dag 3

We nemen eerst een duik, heel leuk in een soort natuurlijk bad, in zee in een baai.  Daarna overleggen we het reisplan; we hebben nu nog 9 dagen, waarvan 2 momenten vast staan,  dag 9 moeten we in Horta zijn en dag 11 Terceira. We zijn nu op dag 3. We besluiten vandaag naar Terceira te varen , 95 nm ongeveer 16 uur varen. Ik had ook wel rechtstreeks naar Horta gewild, dat is 26 uur varen, gewoon om dat mee te maken. En ben ook heel okay met Terceira. We hebben er een leuk, leerzaam overleg over, maken een reisplan, inclusief waypoints, beslis momenten, koersen en tijden. We gaan 3 uur op, 6 uur af wacht lopen. Harold en ik worden bij elkaar gezet ( team lawaai), Ariane en Ronald (de wacht na ons) en Cathelijne en Maartje. We lunchen eerst en vertrekken om 15h zodat we rond 7h morgenochtend aankomen in de haven van Terceira, we hebben 99nM voor de boeg. Ik vind het spannend zo midden in de nacht te varen en hoop dat we geen aanvaring krijgen met een walvis! We zijn onderweg, wind neemt wat af. Prachtige zonsondergang, heel relaxed aan boord. Mijn wacht is van 19-22h, we zien een mooie zonsondergang. En een paar keer dolfijnen. De wind zit niet mee, voor onze koers moeten we recht tegen de wind in. Het is overal mega diep dus we maken 2 lange rakken zodat we vaart houden. Om 22h zit mijn wacht erop samen met Harold en ga ik slapen op de bank. Heel leuk dit! Over 6 uur mijn volgende wacht.

Dag 4

Onze volgende wacht is om 04h tot 07h. Ik heb een paar uurtjes geslapen, de boot stampt behoorlijk. Als ik wakker word, voel ik me niet top, beetje zeeziek maar okay. Ik kom buiten in het donker met een geweldige sterrenhemel, we zien de Melkweg. We varen naar de zonsopgang, helaas wordt het bewolkt en komt de zon stiekem op. Ik sleur mezelf door mn wacht en kan gelukkig om 7h nog een dutje doen. Na anderhalf uur slapen voel ik me weer top en zijn we bijna in de haven van Terceira, Terceira heeft 2 havens waar wij in kunnen liggen, we gaan naar Ancra do Heroismo. Een idyllisch stadje. Oud, authentiek alsof je 100 jaar terug stapt. Het is werelderfgoed en het mooiste stadje van de Azoren. Rond 9h lopen we de haven binnen, ben best blij dat we niet nog 10 uur verder moeten.. Na een gezellig ontbijt en een duik bij het idyllische stads strandje ben ik weer helemaal life & kicking! We gaan zo het stadje in. Je kunt hier heel lekker vis eten! Vanavond goddelijk gegeten, bij beira mar san mateo kakelverse vis, de hele tafel vol kreeft en vis van de gril, puur eten. En plaatselijke desserts, heerlijk!

Dag 5

We beginnen met een lekkere duik op het prachtige zwemplekje. Heerlijk wakker geworden, lekker weer, relaxed, heerlijk geslapen, helemaal top. Na een lekker ontbijt op het dek gaan we nu de reis voorbereiden. We gaan vandaag naar de andere haven op Terceira. Het is lekker weer. Op de Azoren heb je elke dag zon, elke dag regen ( eventjes) en tot nu toe elke dag wind, ca 4-5). We varen rond 12h de haven uit, fijn dat we een relaxte start hebben na de grote tocht van gisteren. Ik mag beginnen met sturen en de wind wakkert een beetje aan, echt te gek zeilweer, aan de wind en gaan! Ik haal net de 9.2 knots. Onderweg worden de golven behoorlijk hoog, helemaal tegen het eind. JP zegt dat ze max 1,5 meter zijn, nou echt niet, minimaal 4 meter af en toe. Rond 17:30 lopen we de haven in, na 27 nm. Weer in een mooi stadje. We hebben het gezellig aan boord, JP is een relaxte schipper, duidelijk en ook relaxt. Harold zit vol grappen en grollen en ik lach te hard bijna overal om. Superleuk dat we het gezellig hebben met z’n allen! We liggen nu lekker in de avond zon na de borrel. Maartje staat te koken, we eten aan boord vanavond

Dag 6

Het plan van vandaag is om naar Graciosa te varen, een eiland boven Terceira. Maar het blijkt geen goede plek, de marina is eigenlijk niet toegankelijk met ons schip, dan zouden we in de vissershaven moeten liggen en dat is niet comfortabel tegen een hoge muur. We wijken uit naar Sao Jorge, een lang gerekt eiland in het midden van de Azoren, in totaal 60 nM varen. We vertrekken in de stromende regen, maar als snel wordt het lekker weer. We varen met de melk meid, strak vóor de wind. Heerlijke koers. Het is gezellig aan boord. Op een gegeven moment ligt iedereen te slapen buiten aan boord één stuurman. Heel relaxt. We zien een hele school dolfijnen, die lang voor onze boeg blijven zwemmen en spelen, prachtig!

Dag 5 eind en dag 6

We zijn nog wel even onderweg en Ronald en Ariane koken een heerlijke tomaten/linzen soep en broodjes met Guacamole. We cruisen heel relaxed de avond in richting punt van het eiland van Sao Jorge. Dan is het donker en besluiten we te gaan ankeren (in het donker!) ipv de haven in te lopen. Sowieso leuk om te ankeren één nacht. Het ankeren is best ingewikkeld want het is behoorlijk donker. We zoeken met zoeklicht, kaart, plotter en diepte meter naar de juiste plek. Om 00h zitten we aan een afzakkertje met een voldaan en rozig gevoel van een prachtige zeildag. We missen nu wel de beerenburger of eigenlijk een juttersbitter, dat hoort toch echt op een Nederlands schip. We hebben wel een ananas likeur aan boord, meegelift vanuit de Caribbean, van de geur en de aanblik alleen al val je flauw

DAG 6

‘ s ochtends mn bed uit en dan zo vanaf de boot het water in, dat is voor mij ultiem vakantie gevoel. We ligt in een mooi baaitje, met zicht op de haven op het dorpje en een rots muur met vogels die s ‘avonds een heel apart geluid maken. Na het ontbijt wordt het bij bootje, een rip opgeblazen en lopen het dorpje in om een lekkere koffie en een Pastel de nata  te scoren. We hebben een hoop lol aan boord, we lachen veel en hebben elkaar veel te vertellen, heel gezellig. Vanmiddag is het plan om een stuk te zeilen tussen de eilanden door en dan weer in dezelfde baai voor anker. En het plan is ook om te chillen op het dek in het zonnetje. We gaan voor een wandeling. Een taxibusje rijdt ons naar Topo de Serra op ruim 900 meter en vandaar uit wandelen we een stukje over de top naar de noordkant van het eiland en dan helemaal naar beneden, wandeling van ongeveer 3.5 uur. Hele mooie wandeling, het is zoo groen om ons heen, alles groeit weelderig alsof we in de jungle lopen. We jagen hier en daar een stier/koe met kalf van het pad, ik vind het prachtig. Het stuk langs de kust is bijzonder, met een paar huizen in kleine groepjes bij elkaar, afgesloten van de buitenwereld. Je kunt er alleen met een quad komen. Om 19h pikt de taxi ons weer op in Faja dos Cubres. We gaan rechtstreeks naar het restaurant, daar hebben we het koud buiten op het terras. En lopen naar een restaurant vlakbij, we bestellen allemaal een Portje.. en besluiten meteen 2 flessen in te checken. Voor aan boord, de komende dagen. Het eten is niet te hakken behalve de zeebaars die ik niet heb besteld. Het wordt heel gezellig we lachen ons kapot. Om een uur of 22h gaan we weer met het bij bootje terug naar de Victoria daar maken we de Port soldaat die nog voor de hele week is bedoeld en zingen de nacht in, rond 01h heb ik spierpijn in mn kaken van het lachen en kan ik nog net mn hut vinden.

Lees meer

Dag twee
Het wachtschema is ingegaan. In de praktijk betekent het dat er steeds 3 crew leden verantwoordelijk zijn om de boot te varen, elkaar wakker te houden en te voorzien van koffie, koekjes en snacks. Dit terwijl de rest slaap, relaxed of geniet van de overvloed aan vrije tijd die een tocht als deze te bieden heeft. Het eerste praktische probleem. Hoe laat zet je je wekker en hoe laat is het uberhaupt aan boord? In welke tijdzone leven we tijdens de overtocht en wanneer veranderd deze? Met de ervaring van de kapitein, komen we tot een plan. En jawel, bij de eerste wisseling van de wacht staat de volgende crew keurig op tijd klaar. We leren veel op dag twee. We leren hoe moeilijk het is om een boot op koers te houden in een nacht zonder maan en sterren. Het is verbazingwekkend hoeveel concentratie dit vergt en hoe snel je afgeleid raakt door alle elektronische gadgets voor je neus. Al snel blijkt dat kijken en voelen wat de boot doet tot de beste resultaten leidt.

We leren ook dat je prima gebakken ei met spek kan eten een half uur voor de warme lunch. Dat je chocolade niet aan de zon kant van de boot moet bewaren en dat het voorbereiden van onze fishing gear zonder YouTube best ingewikkeld is. We leren vooral veel van elkaar. Overzeilen, koken voor grote groepen en over elkaar in het algemeen. De eerste warme maaltijd onderweg wordt gemaakt en van genoten. Dit is het enige moment van de dag waarbij we met zijn allen bij elkaar zitten en er niemand ligt te slapen als voorbereiding van de wacht. Dit moment wordt door de kapitein gebruikt om te peilen hoe iedereen zich voelt en bij te praten over de stand van zaken aan boord. De wind is niet ideaal, maar we gaan de goede kant op, de sfeer zit er prima in en de vishengel ligt te wachten op een hongerige tonijn. Hopelijk op dag drie een uitgebreid verslag over de avonturen met deze hengel.

Dag drie
Mijn persoonlijke ervaring met nachtzeilen wordt gelimiteerd tot na zonsondergang Marina Muiderzand binnen te varen. Op zich al een prachtige ervaring, eerst met de Amsterdamse skyline, dan Pampus en tenslotte de verlichting van mijn bekende haven… Toch heb ik een volstrekt niet op feiten gebaseerde mening over de nachtwacht. Waarom is dat eigenlijk nodig? We hebben een radar, een AIS en allemaal moderne apparatuur. We kunnen die makkelijk instellen om bij elk schip die bijvoorbeeld binnen bijv. 10NM van de Victoria komt, hard te laten piepen. ? En toch zitten we elke nacht met zijn drieën de wacht te houden. Naast de beleving dat ’s nachts zeilen, met de sterren en de maan een magisch mooie beleving is snijdt het veilig Die staat verbazingwekkend snel en scherp op het deck. “Nog meer naar bakboord heren”, is zijn directe order. En zo gaat de Victoria verder van het lichtje weg. OW – wat is dat, vlakbij stuurboord schip? Nog een boei, maar die draagt geen lampje. Beschenen door het maanlicht komt de tweede boei op minder dan 10 meter stuurboord langs ons schip. De conclusie was dat dit een uitgezet vissersnet was. En met een diepgang van 3 meter had het best zo kunnen zijn dat de Victoria die mee had kunnen slepen, met alle gevolgen van dien. rust wedergekeerd en een korte debrief gedaan. Log bijgevuld. Toch nog even een bakje koffie pakken en bijkomen van de actie. ? En weer even de omgeving checken. Zeilbootje nog steeds op 6NM voor ons. En visueel zien we een zeilboot bakboord van ons. Ongeveer 3NM. En stuift op onze koers af. Geen actie op de AIS, dus we gaan zelf aan de gang. Wederom schipper wakker maken, en tussentijdse peilingen uitvoeren. We liggen niet op ramkoers. Toch nog even bijsturen naar stuurboord. En een uurtje later vaart het onbekende zeilschip in ons kielzog . En nu is het duidelijk. Murphy’s law dicteert dat de visser, die in niemandsland, 100 NM van land precies in onze koers zijn nette uitlegt. En dat zeilbootje – we hebben vaker dat we bootjes zien die AIS aan/uit zetten om stroom te besparen? De conclusie van mijn les is duidelijk: Nachtwacht is essentieel voor de veiligheid. Toch maar even een extra bakje koffie genomen om scherp te blijven? Of we reeds tonijn hebben gevangen??? John West blijft onze vis leverancier voor het moment, maar met goede hoop gaat de hengel str
aks weer uit.

Dan gebeurd opeens alles tegelijk. Terwijl we ons verwonderen over een kundig in elkaar geknutseld vlot van bamboe wat stuurloos voorbij komt dobberen steekt opeens de wind op en kondigt de vishengel luidkeels aan dat er iets heel groots aan de haak zit. Iedereen is in de weer. Twee man aan de hengel, het zwemplateau wordt uitgeklapt, de handschoenen klaargelegd en zelf het kookboek wordt al uit de kast getrokken. Intussen mag ook de boot niet te snel gaan dus er moeten zeilen getrimd en geconcentreerd gestuurd worden. Het bamboe vlot is opeens een stuk minder interessant. De vis wordt langzaam maar zeker binnengehaald en blijkt inderdaad een fors exemplaar. De opwinding aan boord stijgt. Aan wat er moet gebeurden als de vis aan boord is wil nog niemand denken. De vis is zich daar duidelijk wel volledig van bewust en weet zich op het laatste moment van de haak af te worstelen. De teleurstelling is groot, maar we weten nu dat de hengel werkt! De handschoenen worden opgeruimd, de kookboeken de kast weer in. De lunch is rijst met roerbak groente oosters stijl. Het smaakt prima, maar een stuk tonijn had het wel afgemaakt.

Dag 4
We varen ongeveer 30 mijl ten NO van Santo Antao, Kaap Verden. Omdat er een groot windstil gebied tussen de Canarische eilanden en Kaap Verden ligt zijn we eerst ZZW gaan varen. Vandaag hopen we de passaatwind op te pakken en gaan we W varen richting Martinique. Nog ongeveer 2000 NM.

Elke dag halen we de wind voorspelling op via een satellietverbindingen en deze bevestigd inderdaad dat het daar de goede kant op gaat waaien. Het ontbreken van wind is vervelend voor de nachtrust. Alles klappert en rammelt en het is lastig de boot stabiel te houden. In de ochtend lezen en luieren we in de zon. Een groep dolfijnen komt ons en vooral elkaar vermaken met tikkertje rond de boot en voor de boeg. Fascinerend om te zien hoe snel deze dieren zich door het water bewegen en net zo goed naar ons kijken als wij naar hen. Na een half uur nemen ze met een paar sierlijke sprongen afscheid en dobberen wij langzaam voort. Het ontbreken van wind heeft ook een voordeel. We gaan niet zo hard, dus de vislijn ligt weer achter de boot. Vannacht had den we ook al vis, maar die sprong zelf aan boord dus dat telt niet mee.

We koersen af op Kaapverdie?. Iedereen die vanaf Europa naar de Cariben vaart weet: Vaar naar het zuiden tot de boter smelt en sla dan rechtsaf. Veel meer is het niet. Smelten doet de boter wel en wij inmiddels ook, maar de wind is tot nu toe niet onze beste vriend en laat ons langzaam richting Kaapverdie dobberen waar de passaatwind richting Martinique te vinden zou moeten zijn.

Dag 7
Bij het ochtendgloren is er land in zicht: Kaapverdie met al haar eilanden is als donker silhouet zichtbaar! Met het sterker worden van de zon worden de eilanden ingekleurd: bos, dorpjes en wegen worden zichtbaar. We varen vandaag voorbij Kaapverdi? en zetten vervolgens koers pal West om ruim 2000 zeemijlen naar Martinique af te leggen. De sfeer aan boord is uitstekend, er worden peilingen gemaakt, genavigeerd en gekookt. Maar ook gedut, gepraat en genoten van de zonsondergang en de sterrenhemel. We komen terug als voll
eerd sterrenkundigen! De temperatuur neemt langzaam toe, waardoor er ook ’s nachts regelmatig in korte broek wacht wordt gelopen en overdag er steeds meer behoefte is aan schaduwrijke plekjes aan boord. We genieten van deze fantastische reis

Dag 8 Positie: 17°13’N; 027°41’W Koers: 270°; snelheid 7kn
Een potvis! Net nadat we de horloges twee uur teruggezet hebben om het wachtschema enigszins synchroon te laten lopen met de zonsopkomst en -ondergang, zien we aan bakboord een spuit en een rugvin. Er zwemmen twee potvissen op 100 meter afstand van de Victoria. Een potvis is te herkennen aan de spuit die schuin naar voren is gericht en de haakse hoek van de rugvin. Het is gelijk ‘alle hens aan dek’ om deze prachtige dieren te bekijken, het koken wordt gepauzeerd en de korte slaapjes ruw verstoord. Maar het is de moeite waard!

De dagen worden gevuld met wacht lopen, dagelijkse controles, koken, eten, lezen en rusten. Een paar mensen houden zich actief bezig met positiebepaling met behulp van de sextant. Het zogenaamde ‘zonnetje schieten’ gaat al aardig goed, maar het verder uitwerken van de metingen met allerlei correcties die uit verschillende tabellen mo
eten worden opgezocht geeft de nodige hoofdbrekens. ’s Nachts lijkt het alsof iedereen zich meer en meer gaat interesseren voor het herkennen van de sterren en de sterrenbeelden.Het blijft een prachtig gezicht en gaat nooit vervelen.

Dag 8 (2) Positie: 17°11’N; 028°16’W Koers: 220°, snelheid 8 knopen

Eat, sleep, steer, repeat… Een korte samenvatting van de dag :) De werkstress is weg, en het hoofd is leeg. Alle problemen zijn achtergelaten in Nederland en achtervolgen ons niet. Een fantastisch mooi gevoel van rust hangt er over de oceaan. En in de boot. Het is best een spannend vooruitzicht, om met 9 vreemden opgesloten te zitten op een klein stukje ruimte. Afstappen kan niet. Weglopen kan niet. Maar de liefde voor het zeilen lijkt ons echt te binden. De gesprekken worden dieper en naast de lach, is er ruimte voor bezinning. Dat Neptunes ons tot nu toe goed gezind is, maakt het ook een stuk makkelijker. Maar wacht de blog van volgende week maar af, of de toon veranderd. Het gas is op ranzoen. Onze ‘culinaire cruise’ komt een eind. Dagelijks brood bakken, cake maken, vers gemaakte soepen en de ander heerlijke creaties die we gegeten hebben moeten wat minder worden. We verstoken te veel gas en we moeten nu zuinig zijn. Waarschijnlijk gaat het wel goed komen, tenzij we geen koffie meer
mogen zetten.

Het eten op de oceaan is overigens een leuke ervaring. Diner wordt geserveerd in de middag, wanneer de koks van de dag daar zin in hebben. We eten met zijn allen, in de kuip. Met het mooiste uitzicht wat je kan bedenken. Vandaag werden we getrakteerd op lange rollende golven, die met een gezette interval een ‘handicap’ introduceerde om het eten netjes (zonder te morsen) naar binnen te krijgen. De avond snack heeft de extra complicatie dat er geen licht meer is. De lampen staan uit, behalve de rode lamp, om de ogen te laten wennen
aan het donker. Ook daar is het met zijn allen in de kuip. De structuur van de dag is daarop ingesteld. Diner en late-night-snack zijn “de grote” momenten met zijn allen. Daarnaast sta je met zijn drieën – 8 uur per dag aan het roer. Hoogtepunt so far? Twee ochtenden geleden werd ik wakker, na een week niets anders dan geen land gezien te hebben. Meerdere silhouetten van het eilanden archipel Kaapverdie waren zichtbaar. Machtig mooi om te zien. Met een klein beetje wind, kwamen we langzaam dichterbij.

Het eiland Santo Antao liet steeds meer van haar zien. Eerst haar silhouet, en daarna steeds meer haar grillige contouren. Het eiland lijkt wel alsof Jurrasic Park daar is opgenomen. Geleidelijk aan worden de huizen zichtbaar. Een aantal dorpjes, met vel gekleurde huizen. De steile wegen die de bergen in gaan. Auto’s die rijden, en… “ping”, “ping”, “ping”, “ping”, “ping”.. De telefoons hadden weer bereik. Als een stel pubers zaten we even voor een kwartiertje achter het scherm gefixeerd om wat fotootjes naar het thuisfront te krijgen. Totdat we doorkregen waar de extreme verhalen van roaming kosten vandaan komen. 90EUR verder toch maar besloten de telefoon uit te zetten en te genieten van het meest prachtige gezicht even. Santo Antao vanaf de Atlantische Oceaan.

Dag 9. Positie: 15°41’N; 029°53’W Koers: 270°, snelheid 8 knopen 3 december.
We zijn al een eind op weg, dag 9 alweer. Het wordt steeds warmer. Ook ’s nachts hoeven we geen trui meer aan. Korte broek, T shirt, en zwemvest vormen de dresscode. Slapen soms wat verstoord door alle geluiden en bewegingen van de Victoria. Waarbij gemeld moet worden dat de mensen die voor in de boot slapen, andere geluiden horen dan de mensen die achterin slapen. Hoe zit het wachtschema in elkaar? We hebben 3 groepen van 3 mensen, de schipper is niet ingedeeld, hij waakt altijd... Het wachtschema is ingedeeld van 23:00 uur tot 02:00 uur, dan tot 05:00 uur, dan tot 08 uur, en daarna 3 wachten van 4 uur (van 8-12 uur, van 12 tot 16 uur en van 16 tot 20 uur). Zo doe je elke 3 dagen hetzelfde schema en per dag wisselt de tijd dat je wacht loopt. Heel gevarieerd, het bevalt iedereen goed.

In elke wacht gebeurt er wel wat. Fijn, dat we voorafgaand aan de reis al met elkaar bedacht hebben wat de voordelen en nadelen van verschillende wachtsystemen zijn. We lossen elkaar af, het gaat als vanzelf. De eerste dagen ging iedereen vooral veel slapen buiten de wachturen om, nu zijn er meer mensen wakker. Je lijf went blijkbaar aan meerdere kortere slaapperiodes. Wat waren de verwachtingen vooraf, wat is anders dan verwacht? Het spreadsheet met de boodschappen genereerde onwaarschijnlijke hoeveelheden en zorgde, bij de zoveelste volgeladen kar, voor twijfels. Nu we een flink eind onder weg zijn, lijken de hoeveelheden toch goed ingeschat te zijn. De verse groeten raakt zo langzamerhand op, maar we hebben nog ruim genoeg aardappelen, uien, meloenen en pompoenen. Door de nieuwe watermaker is er ruim voldoende en hoeven we ons niet met zeewater te wassen. Hoewel de horizon over het algemeen leeg is, was het vannacht toch zomaar opletten met 2 kruisende zeiljachten. Met een jacht had onze schipper via de VHF kort contact. Met zwaar frans accent, gebood de schipper van de catamaran ons afstand te houden, wegens zijn restricted manoeuvrability, wat we natuurlijk al lang van plan waren.
Ed en Emmelien¡

Dag 11   Positie: 15°24’N; 035°04’W Koers: 275°, snelheid 8 knopen
Het is vandaag ook de dag waarop Sinterklaas gevierd wordt. Er zijn lootjes getrokken en de afgelopen dagen werden de hersenen gepijnigd op het maken van gedichten. In een grote boodschappentas werden cadeautjes met de bijbehorende gedichten verzameld en uit een van de rugzakken werd een zak chocolade pepernoten getoverd. Al met al een 5 december viering die menigeen aan thuis deed denken. Alhoewel het voor sommigen ook 20 jaar geleden was dat ze een gedicht geschreven hadden… Voor iedereen was het voor eerst dat er Sinterklaas midden op de oceaan gevierd werd in de korte broek, dit zullen we niet snel vergeten…  
Eric

Dag 12   Positie: 15°37’N; 037°56’W Koers: 270°, snelheid 8-9 knopen
De nacht werd getekend door een aantrekkende wind (meer dan 20 knopen) en een kleine maan die iets van licht gaf.
Jan Paul

Dag 14 Positie: 16°26’N; 047°28’W Koers: 240°, snelheid 8-9 knopen.
De dagen rijgen zich langzaam ?aan één. We zitten zo in het ritme van wachtlopen, eten en slapen dat de dagen steeds iets langer lijken te duren. Na nachten van donkere hemels zonder sterren of maan, waarbij we vaak alleen op kompas kunnen sturen klaart het nu vaker op. We vergapen we ons aan de melkweg, sterrenbeelden en soms een vallende ster. De lange dagen maken ook loom. Waar iedereen eerst nog druk was met bootprojectjes, navigeren en studeren, is het nu vooral slapen, lezen en staren naar de golven. Op de muur in de kajuit is een aftelkalender verschenen die aftelt in stappen van 100 mijl. We zijn er namelijk bijna. We hoeven nog maar 900 mijl! Hoewel dat serieus lang is voor elke ander zeiltrip, betekend het op de oceaan dat je al aardig in de buurt van je eindbestemming bent. Het betekend ook dat we al een redelijk gat geslagen hebben in onze voedselvoorraad. De oneindige hoeveelheid appels en sinaasappels die we leken te hebben is nu toch echt op en ook de groentevoorraad is geslonken tot een pompoen, een kool en een eenzame ui. In de kasten komt ook steeds meer ruimte. Dat is vooral de merken aan het gerammel van potten en blikken die heen en weer rollen bij ieder golf. Nachtrust is ver te zoeken, maar wat creatief stouwen met pakken koffie en WC papier de volgende morgen, lost ook dat probleem op. Verder gebeurd er niet veel. Het enige wat ons scherp houdt is de wind. Soms moet er een rif gezet worden, dan mag de rif er weer uit en als we echt gelukt hebben kan er gegijpt worden, waardoor we toch weer een half uurtje vermaakt zijn. Misschien dat we morgen een boot zien!
Adriaan

Lees meer

Logboek Victoria

van St Maarten naar de Azoren 2024

De Victoria en 10 bemanningsleden gaat vertrekken naar de Azoren terug naar huis of juist een nieuw avontuur. De dag van vertrek is aangebroken. Na een ochtend gym in het water, ontbijt en briefing vertrekken we naar de Azoren. We hebben heerlijk weer en een rustig windje om uit te varen. Op naar het grote avontuur!

Dinsdag 16 april 2024, 18°09,500’N  63°00,933’W, Nog 2200 zm te gaan Wind ONO 3 bf, koers 045°

Yes de reis is begonnen. Waar we al vele maanden naar uitgekeken hebben is nu werkelijkheid geworden. Op zaterdag 13 april 2024 verzamelen zich 8 verheugde zeilers voor de reis van hun leven bij de ervaren schippers Jan-Paul en Jeroen van de Zeezeilers. De Victoria is een beauty, een 60 voet Swan met 5 hutten. Precies goed dus voor de 10 opvarenden voor deze overtocht.De komende dagen staat in het teken van de voorbereidingen, proviand inslaan, wacht schema’s maken en routes uitdokteren aan de hand van de wind en weersvoorspellingen. Verder hebben we op maandag alle diesel en water tanken gevuld en is het inslingeren begonnen. We leren onder leiding van JP de boot kennen, wat we wel en niet mogen doen en beginnen met proef rondjes en manoeuvres. In alle rust leren we elkaar en de boot dus kennen. ‘s avonds liggen we in het Franse deel voor anker in de baai van Grand Case en gaan we voor voorlopig de laatste keer uit eten. Geschreven door Thijs Smit

.
wordt vervolgd

Lees meer